Zbrodnia wigilijna. Georgette Heyer

głosem:

      – Czy on nie żyje?

      – W rzeczy samej. – Stephen pokiwał głową.

      – Co go zabiło?

      – Użyłaś złego słowa. Należało spytać: kto go zabił?

      Paula popatrzyła na brata. W jej oczach mignął twardy błysk i niepokój.

      – A więc został zamordowany!

      – Dostał cios nożem w plecy.

      Paula zadrżała.

      – To straszne! Naprawdę straszne!

      Zapadła cisza, którą przerwał Joseph.

      – Nie powinno cię tu być, Paulo – powiedział bez przekonania.

      – Dlaczego nie?

      – To nie jest widok dla dziewcząt – wyjaśnił.

      – Och! – zawołała i jakby się przygarbiła. – Co teraz zrobimy?

      – Powinniśmy wezwać policję. I chyba zrobię to od razu – powiedział Stephen, po czym ruszył w kierunku drzwi.

      – W Wigilię Bożego Narodzenia! – jęknął Joseph, jakby świadomość, że morderstwo zostało popełnione w święta, była dla niego dodatkową udręką. – Och, Paulo, Paulo.

      Rzuciła mu ponure spojrzenie.

      – Dlaczego tak do mnie mówisz? Uważasz, że miałam z tym coś wspólnego?

      – Nie, moja droga! – odparł zszokowany Joseph. – Oczywiście, że nie.

      – Więc kto? Podejrzewasz kogoś?

      – Ja prawie nie mogę myśleć, kochanie. To jest zbyt przerażające! To dopiero do mnie dociera, próbuję zebrać się w sobie…