Boomwortels in die hemel. Pierre du Plessis

die wete dat ’n mens tien teen een weer sal seerkry. Dit is hierdie deel, hierdie saam oefen hoe om agter Jesus aan te loop, hoe om eerlik en opreg te leef, wat ons stadig maar seker meer mens maak. Dit is hierdie skerp kante wat dalk net help om die masker wat so aan ons gesigte vasgegroei het stadig los te sny. Dit is nie toeval dat die woord courage van die Franse coeur (hart) kom nie.

      Om braaf te leef, is om met ’n oop hart te leef.20

      Jesus word gereeld met ’n oop hart uitgebeeld, die sacred heart, ’n hart wat brand en bloei. Jesus is ook naak gekruisig sodat ons nie hoef skaam te wees oor ons naaktheid voor God nie.

      Jesus skeur alles oop tussen ons en God.

      Dit vat verskriklik baie tyd en moeite om jou masker te begin losskeur, grimering te begin afvee en ons kragdrag uit te trek.

      Ons is baie gewoond aan die wapenrusting wat ons teen die wêreld dra, die honderde verskillende maniere waarop ons van God wegkruip, en ook van onsself.

      Dit is baie moeilik om naak te wees en kaal vir jouself in die spieël te kyk. Ons reis is een terug na onsself, na die self wat God gemaak het. Ons Self, Godsbeeld Self met ’n hoofletter S, is diep weggebêre onder jare se toemaak.

      Gereeld op ’n Sondag lees ons saam as gemeenskap hierdie stuk deur Rachel Held Evans (wat nou onlangs oorlede is). Frieda het dit vir ons mooi vertaal uit Evans se boek Searching for Sunday (2015):

      Ons kom soos ons is – sonder om weg

      te kruip, sonder om toneel te speel, sonder

      om bang te wees.

      Ons kom met ons materialisme,

      ons trots, ons kleinlike griewe teen ons

       bure, ons skynheilige minagting vir die

      veroordelende mense in die kerk langsaan.

      Ons kom met ons angs oor die dood,

      ons desperaatheid om liefgehê te word, ons

      stormagtige huwelike, ons knaende twyfel,

      ons beheptheid met status en selfbeeld.

      Ons kom met ons verslawings – aan

      middels, aan werk, aan besittings, aan

      beheer, aan kos.

      Ons kom met ons verskille – polities,

      teologies, rassig of sosio-ekonomies.

      Ons kom op soek na heiligdom en rus,

      ’n veilige plek om ons maskers af te gooi en

      uit te asem.

      Ons kom om ons vuil wasgoed lug te

      gee voor God en almal anders, want as

      ons dit saam kan doen, hoef ons nie langer

      bang te wees nie.

      Wanneer Paulus en Timoteus praat oor wat belangrik is,21 gebruik hy die woord Gymnasto. Dit is natuurlik waar ons woord gimnasium vandaan kom. Die Griekse woord beteken letterlik om kaal te oefen. Dit is wat die antieke Grieke in die gimnasia en ook by die Olimpiese Spele gedoen het. Hulle het poedelnaak deelgeneem.

      Hierdie woordspeling van Paulus is doelbewus, sou ek raai. Wanneer ons ons geloof in gemeenskap oefen, moet ons dit kaal oefen. Sonder maskers en sonder voorgee, net soos ons is.

      Len Sweet het ons eenkeer vertel hoe sy seun ’n musiekinstrument moes kies om gedurende die somervakansie te leer speel. Hy kies toe die klarinet. As jy al ooit uitgelewer is aan die onaardse klanke van iemand wat ’n musiekinstrument leer bespeel, sal jy verstaan. Dit is verskriklik, en kom ons wees maar eerlik met mekaar, ’n vals noot op ’n klarinet is veel erger as een op talle ander instrumente. Tog het hulle hom toegelaat om die klarinet te leer speel deur die hele drie maande van die Amerikaanse somervakansie. Hoekom?

      Omdat hulle lief is vir hom.

      Ons almal speel soms vals note, ons almal probeer, en ons almal hardloop saam die wedren. Die ruimte wat ’n gemeenskap skep waar foute gemaak kan word, en vergewe kan word, is heilig. Jy sien, heiligheid het nie te doen met dit wat jy uitsluit en diegene wat jy vermy nie. Dit het baie meer te doen met dit en diegene wat jy omhels en insluit.

      In die onderstebo koninkryk van die hemel hoef ons nie perfek te wees voordat ons voor God opdaag nie. Ons kan gaan net soos ons is. Ons kan voor die tempel gaan staan in naakte eerlikheid. Ons hoef nie ons mooiste aan te trek, ons hare te kam en ons gesigte te was nie. Ons kan gaan net soos ons is.

      Jy trek nie jouself áán vir kerk nie – jy trek uit.