bladspieël
marlise joubert
Human & Rousseau
Die uitleg van gedigte in hierdie digitale uitgawe van bladspieël mag verskil van dié van die gedrukte uitgawe, afhangende van die instellings op u leestoestel. Die uitleg vertoon optimaal indien die standaardinstelling op u leestoestel gebruik word. Lesers kan egter eksperimenteer met die instellings vir verskillende perspektiewe op die gedigte.
vir my kleinseuns, xander & felix,
waar elke dag ’n lewe is
“Each day is somewhat lighter than the last.
In the air, in the wind, I sign my name.”
– Bo Carpelan, Urwind
“the sun shines on the red wall and the wall is warm.
I feel it with my hand, I put my cheek against it.”
– Jaan Kaplinski, The wandering border
herfs
vandag staan die wolke skeef
druppende kerswas oor die land
ek wil dit nie verloor nie
in die tuin ’n geveg tussen vinke
verwers met kwaste en lere poleer
my mure met die kleur van sand
niks hiervan wil ek opgee nie
hoe laat is die groot verlaat
en sal jy later in jou eensaamheid
alle gedagtes oor ons liefde prysgee
vandag vlam bome herfs teen die berg
alle vensterrame staan oop in die lug
vir die vars vernis om droog te word
ek wil dit nie agterlaat nie
dagskrif vir die wegland
1 [aand]
(a)
uit die lou water beur ek boontoe
silwer druppels hang aan my vel
ek kom uit die swembad aangestap
jy laat my langs jou neerlê op gras
my hare is nat my wimpers waas
in die donkerte sidder sterre
verlate skree ’n pou deur die tuin
jou warm tong gly ’n nawind
oor my lyf van onder na bo
’n maan drup klappermelk
ek kyk verby jou gesig
langs my spat die rose weg
by die dam se goue rietbos
roer ganse en bleshoenders
die sterre staan botstil in ink
ek sien hoe een verskiet
’n padda plons die swembad in
my vel verskans alle organe
blooswit soos ’n wasfiguur
ek is louwarm van purper water
(b)
die nagstilte is die hemel vol
ons lippe stippel sagte vokale
ons kyk hoe klankloos val komete
met lang sterte soos rose
jou lyf saai die aarde nat
en daar is damp onder
my vingers teen jou voorkop
ek druk my vuiste in jou oksels
jy breek skanse af en ek neem oor
sag soos ’n vaandel vou jy my toe
jou kop dryf afgeslote op my bors
uit die roos begin die kleur ontsnap
2. [oggend]
(a)
’n swerm voëls
snak wilde geluide tussen blare
onsigbaar pruttel hulle onder mekaar
wat sou die gesprekke behels
watter stories verg dan soveel
geskinder en twis in die vroeë uur
se sluimerlig
oor ’n reling
hang laas nag se swembroek
om te droog terwyl jy nog slaap
ek sit op die lang stoep
ek luister
ek grendel my tong
ek hoor die gaasdeur klap
en jy loop uit na my toe
jou hare is glad gekam soos ’n glimlag
’n waterdruppel rol teen jou
wangbeen af
(b)
tussen ons op die tafel
roer kolle son weerkaats weg
na ’n kandelaarblom
vlieë draal rond en steur
jy sit gedonkerbril en lees verder
aan ’n mankell-roman
die boer van die plaas se rifrug
kom swaaiend groet
en verdwyn dan net so vinnig
soos wat hy gekom het
wat sou geword het van die paddatjie
in die afvoergeut van die swembad
vra ek jou
sinkgeel lelies knars oop
in klam oggendlig
enkele vroegherfsblare hang
bokant ons in die groen prieel
3. [middag]
(a)
in die kamer
terwyl die dakwaaier
tollend suis en koeltes
oor my blaas
in die kamer
van soveel voorgeslagte
staan die hangkas
met uitgekerfde torings
die deure wyd oop soos ossewaens
kraak asof geraamtes saamgesels
in die kamer
slaap ek die middaguur om
ligkandelare hang stemloos
uit ’n versierde kolonietyd
die bed is hoog
die plafon is hoog
my drome bly hooglands
(b)
laatmiddag swenk die bosluisvoëls
van ruimte na ruimte
soos wit vliegtuigies van katoen
en soek mettertyd die dalende
vertroosting van die skemerte op
ons lê oorhoeks teenoor mekaar
tussen lang stele van taai
kikoejoegras langs ’n dam
ons