As dogters moes hulle ná ete by familiekuiers gaan skottelgoed was, terwyl die seuns buite gaan speel het. Dis teen sulke goed dat daar ’n “bietjie rebellie” by haar ontstaan het.
Deesdae is sy in ’n bediening wat sy vrouepotensiaalontwikkeling noem. Dis ’n oorkoepelende bediening waarin sy berading doen, as spreker optree, skryf, radiowerk doen en opleiding gee.
’n Entrepreneurspredikant, noem sy haarself, met ’n bediening wat oor baie kerkgrense strek. Sy tree op as “lewenstrateeg” wat vroue help om hul lewensdoel te ontwikkel en uit te leef.
Dié bediening het nie uit die lug geval nie. In 1997 het sy drie maande opsy gesit om by die Here seker te maak wat sy moet doen. Die bevestiging van haar roeping het uit Handelinge 18:9 gekom, uit die woorde wat die Here in ’n gesig vir Paulus gesê het: “Hou aan met preek en moenie stilbly nie.”
Dis tóé dat sy aktief begin het om vir haar ondersteuningsnetwerke te organiseer, goed wat dominees in hul gemeentestrukture het, maar waarsonder sy moes begin. Maar sy lag toe sy sê dat sy die gawe van geloof gekry het om soos Abraham uit te trek en nuwe dinge aan te pak.
Sedertdien het sy talle “feminare” gereël en met baie vroue gepraat. Die Here het haar al na baie plekke gestuur, vertel sy, na plekke soos Ventersdorp en Vryburg, waar faksies van die gemeenskap haar optredes geboikot het.
Maar daar was ook mense vir wie dit baie beteken het, soos die tannie van in die 70 wat ná so ’n byeenkoms vir haar kom sê het: “My man sal nie met jou saamstem nie, maar ek is so bly dat ek ook vir die Here iets werd is.”
Daar is vroue, sê Steenkamp Nel, wat dink: “Omdat Eva die appel gehap het, is oorlog, spitsverkeer, pleisters, bloed en pyn ons skuld.” Dis sulke sienings waarvan sy vroue wil help gesond maak.
Sy praat oor die beeld wat mense van God het, oor Jesaja wat God ook in vroulike terme beskryf. “God is nie Hy of Sy nie. God is God,” verduidelik sy. “’n Verkragtingslagoffer wat geleer het God is ’n man, kan God nie nader nie.” Hoe gaan vroue met intiem vroulike traumas soos ’n miskraam of ’n mastektomie na God toe as God ’n man is? “Ons gebruik ‘Hy’ omdat ons taal beperk is. God is groter as geslag.”
Is Annalie Steenkamp Nel ’n feminis?
Dis ’n te gelade term, antwoord sy. Daar is te veel goed daarin wat nie deel is van haar nie. “Ek bemagtig vroue.” Dit vra van haar om ’n fyn balans te handhaaf. Sy moet “plofbare feite in suiker verpak.”
As daar ’n reukie feminisme daarby is, is dit verby. Daarom dra sy haar boodskap oor onder die leuse: “Impak met grasie.” Daarby sê sy: “Vroue is sagte staal.”
Met haar eie bediening gevestig, klink dit nie of sy dit regtig nodig het dat haar kerk die bediening vir vroue oopstel nie. Ná ’n bietjie dink, som sy egter haar emosies oor die jongste sinodebesluite op met die term “heilige hartseer” omdat die kerk nog drie jaar mank gaan aan die volheid van God.
Haar beroep op die GKSA is om alle meganismes in werking te stel om Bybelse persepsies van vroue te bevorder. ’n Sinodebesluit verander nie mense se harte nie.
(Uit Beeld, 18 Januarie 2003.)
NUWE LEWE VIR JONGES NÁ SATANISME, ZOLLE
In st. 4 het hy ’n satanis geword. Sy het alles gedoen wat “lekker” is: pille gesluk, dagga gerook …
Elmari en Jaco se paaie het die eerste keer gekruis toe sy agter tralies was.
“Shoplifting, en ek is met dwelms gevang,” gee die 16-jarige meisie die rede waarom sy daardie dag, anderhalf jaar gelede, in die polisieselle beland het. Dis daar dat Jaco haar kom haal het.
Jaco is eintlik ds. Jaco Strydom, predikant van die NG gemeente Villieria in Pretoria en uitvoerende direkteur van Echo Jeugontwikkeling, ’n niewinsgewende onderneming wat uitreik na jongmense soos Elmari.
Vir haar, Vaatjie (16) en ander jongmense wat Dinsdae by Villieria se kerkgebou byeenkom, is hy sommer net Jaco.
Elmari en Vaatjie vertel verhale wat ’n mens nie in verband sou bring met die jongmense wat so vriendelik met jou sit en gesels nie. Hy het in st. 4 ’n satanis geword, vertel Vaatjie. Hy het “heavy baie dagga gerook,” pille gesluk en rave parties bygewoon.
Oor die satanisme wil hy nie uitwei nie. “Dis te grusaam,” sê hy, maar vertel dat hy by gangs betrokke was en dat sy paadjie ’n paar keer ná ’n “fightery” met dié van die polisie gekruis het.
Elmari sê sy is deur drie skole geskors. Een keer is sy met dwelms op die skoolterrein betrap. By ’n ander skool was sy ses maande lank nooit in die klas nie. “Ek het baie ge-slip, drugs gebruik, gedrink, dagga gerook, pille gesluk – alles wat lekker is.” Sy was ’n groot rebel en wou nooit na haar ma luister nie.
Maar Echo het haar kop begin swaai. Jaco, sê Elmari, het nie net by die polisie mooigepraat vir haar nie. Hy het ook by die Hoërskool Hendrik Verwoerd gaan mooipraat sodat hulle haar sou aanvaar.
Daarna het sy Echo se Dinsdagaandbyeenkomste by Villieria se kerkgebou begin bywoon. Dis daar dat sy anders begin dink het oor die lewe.
Vaatjie is deur die skool – hy is ook in Hendrik Verwoerd – voor ’n ultimatum gestel: Kry hulp of ons skors jou. Of, soos hy dit stel, hulle het vir hom gesê hy moet na dié “kerkding” toe gaan.
Hy het baie met Jaco gesels en een aand by die huis gaan sit en dink hoe sy lewe was en wat hy alles het en besluit om ’n nuwe paadjie te loop. “Ek sê nie ek is 100% ’n Christen nie, maar ek probeer.”
Strydom vertel die Dinsdagaandbyeenkomste is gerig op jongmense wat nie deur die kerk bereik word nie. Die kerk is gewoonlik goed met die begeleiding van kerkkinders; dis die jongmense wat kerklos is waarby hulle sukkel om uit te kom. Echo is gestig om dié gaping te vul. Verskeie kerke in Pretoria se Moot-gebied werk saam in dié bediening. Daarby het hulle goeie vennootskappe met skole gesluit.
Hul bedieningsmodel, sê Strydom, werk soos ’n tregter. Die eerste stap is om uit te gaan om kontak met onbetrokke jongmense te maak. Pleks van jeugdienste by gemeentes te hou, hou hulle liewer ’n youth bash by ’n skool of allerlei kampe.
In daardie stadium praat hulle van “kom-kyk-jongmense” wat g’n verbintenis met hulle het nie, maar wat ’n behoefte het aan pret en vriende en wat net die plek wil “uitkyk.”
Jongmense wat aksies soos die Dinsdagaandbyeenkomste gereeld begin bywoon, word navolgers genoem. Hul behoefte is aan ’n betekenisvolle verhouding met Jesus Christus en met lede van die groep, en daar word vir hulle onder meer basiese opleiding en Bybelstudie gebied.
Later groei hulle tot dissipels wat self diens lewer en uitreik na ander jongmense. Hulle kry leierskapopleiding en diensgeleenthede sodat hulle weer kan uitreik na jongmense wat kerklos is.
Dat jongmense se lewens in die proses ingrypend verander, is duidelik uit Elmari en Vaatjie se verhale. Elmari sê sy beland nog in die moeilikheid by die skool, maar nie meer so baie nie. Nou en dan slip sy nog, maar ander kere is dit oor goed soos praat in die klas of oor huiswerk. Eintlik is sy nou dood-happy by die skool. Sy het weer toekomsdrome, soos om ’n fisioterapeut te word, terwyl daar ’n tyd was dat sy net gedink het aan drank, sigarette en mans. Vroeër was sy ’n ateïs; nou glo sy weer.
Vaatjie dink daaraan om in die regte of teologie te gaan studeer. “Ek weet wat ek in die lewe wil hê,” sê hy met oortuiging. Dít was nie altyd so nie. Daar was ’n tyd wat hy net ’n zol wou hê.
Só