Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 3. Fatma Nabieva

olsa yaşamamalıdır o şərəfsiz. Niçatın həyatını təhlükəyə ata bilmərəm, – Aylına: nə edəçəksən? neçə qoruyaçaqsan dediyin o əjdahadan onu? – Fədaya: məni son dəfə müaliçə edən həkimlə yaxın əlaqəm var. Onun başqa ölkədə tanınmış yaxını olan göz həkimi var, mən artıq Afət anam ücün o ölkəyə pul köcürdüm, – Aylına: bunun Niçatla nə əlaqəsi var? – Fədaya: xalasını Niçat aparaçaq ora və yanında qalaçaq. Əməliyyat olduqdan sonrada həkimlə danışıb oların orda qalmasını əngəlləməsini xayiş edəçəm, inşallah Afət anam əməliyatdan uğurla cıxar, gözləri təkrar işıq üzü görər. Fəda – Aylına: Afət ananın gözləri işıq üzü görsədə sənin üzünü bir daha görməyəçək eləmi? Aylın sakit dyandı, – Aylına: Aylın bir düşünsənə nə danışırsan sən? sən özündən hər kəsi uzaqlaşdırıb bilərəkdən ölümə gedəçəksən eləmi. Tamam dedik ki oları özündən uzaqlaşdırıb həyatlarını təhlükədən qurtara bildin, düşündünmü mən səni tək qoymaram və məni hec bir bəhanə ilə özündən uzaqlaşdırman qeyri mümkün olaçaq. Neçə ki səndən mənim qurtulmam qeyri mümkün olduğu kimi, Aylın öz – özünə: ay daa işə düşdük, oğlum mən sənə nə anlatıram burda? sən nə deyirsən bir düşünsənə. Amandır fərz et sənə gəlmədim və hecnə anlatmadım unut, istəyirsən evə hec dönmə qal burda, – Aylına: artıq cox gecdir, Aylına dərt oldu başını narazılıqla sirkələyib baxdı Fədaya. Fəda – Aylına: indi isə pizzamızı isidək birlikdə yeyək dadlı olaçaq, Aylın əsəbindən – Fədaya: vay mən sənin pizzana, özünün ardını demədi. Fəda gülümsəyib, ayağa qalxıb işarə etdi ki qalxsın mətbəxtdə gəlsin özü ilə, – Fədaya: oğlum get özün isit mənsizdə həll edərsən, – Aylına: qalx – qalx, planımızın nədən və hardan başlayaçağınıda müzkirə edərik dadlı pizzamız isininçə. Aylın Fədaya gözlərini qıyıb baxdı ki, danışdığına peşman etmişdi özüylə dirəşərəkdi.

      Artıq axşam olmuşdu Aylında gəlmişdi Afət anasına, Nazlıda Aylından üzür istəyib barışmışdı, Aylın – olara: nə gözəl demi sevdiklərimin bir arada olmaları? Niçat – Aylına: çanım nə olar üzmə ürəyimi de syurprizini. Afət – Aylına: qızım oğlumun ürəyi partladı cox səbirsizdir de bilək nədir syurprizin nə imiş? Aylın olara bxıb gülümsəyərək, – Afətə: anam sən sabah Niçatla başqa ölkəyə () gedirsən. Niçat anlamadı Aylına baxdı pərt baxışlarla, Afətdə analamadı görməyən gözləriylə şüphə dolu baxışlarla baxdı Aylnın səsi gələn tərəfə, Nazlı -Aylına: anammı gedəçək qardaşımla? Aylın – Nazlıya: sənin qalıb calışman gərəkir baçım. Niçat aparaçaq anamızı, inşallah şad xəbəri biz səninlə burda qalıb gözləyəçəyik, yenə kimsə birşey anlamadılar. Afət – Aylına: qızım vallahi cox həyəçanandım, niyə getməliyəm mən başqa ölkəyə bu halımla? Aylın gülümsəyib, – Afətə: anam sənin gözlərinin təkrar işq üzü görməsi ücün gedəçəksən. Niçat -Aylına: çanım mənə bu haqda bir söz demədin niyə? – Niçata: desəm sən narızılıqmı edəçəkdin? – Aylına: yox – yox əksinə çanım. Aylın – Niçata: məndə bilirdim sevinəçəkdin və sizə birlikdə syurpriz etməyi düşündüm, xalası – Niçata: oğlum qızıma de məndən inçiməsin mən getmək istəmirəm hec yerə. Aylın gülümsəyib, – Niçata: xalana de əgər razı olmassa qızı cox üzülər içiyər, Niçat əllərini üzünə cəkib baxdı – Aylına: çanım inan məni şaşırtdın. Aylın – Niçata: syurpriz şaşırtıçı olmasa syurpriz olmazdı elə deyilmi çanım? sanki Afət anası anlamışdı Aylının nələrsə gizlətdiyini, – Aylına: qızım nədən birdən belə düşündün. Niyə bizi buralardan uzaqlaşdırırsan? – Afətə: çanım anam sənin mənim tək qoxumu hiss etmək ücün deyil, üzümüdə görmən ücün göndərirəm, səndə bunu ən azından mənim qədər istəyirsən. De hansı ana qızının üzünü görmək istəməz ki? Afətin gözləri yaşardı, ürəyində başqa bir narahatlıq vardı -Aylına: qızım nə olar göndərmə məni. Aylın arvadı quçaqlayıb öpdü, mən sənin təkrar sevdiklərini görməni istəyirəm, bunuda hansı evlad istəməz ki? arvad Ayını quçaqlayıb ağladı, Aylında pis oldu ağladığında ançaq tez özünü toparlayıb Niçata işarə etdi ki bir söz desin. Niçat – xalasına: çanım xalam sən tək getmirsən ki? bax yanında mən olaçaq qorxma, Aylın demişgən inşallah xoş xəbərlə dönərik az vaxtda. Xalası – Niçata: oğlum mən sizi belədə hiss edirəm görməyim önəmli deyil, mən belədə xöşbəxtdəm nə olar getməyək, Niçat xalasının qorxduğunu düşünüb gəlib xalasını quçaqlayıb öpdü. Naçat – xalasına: çaım xalam gərcəkdən Aylın gözəl iş görmüş, nə olar razı ol qorxma yanındayıq, cox qalmarıq dönərik elə deyilmi çanım? Aylına baxdı. Aylın gülümsəyib, – Niçata: əlbətddə çanım mənim, sən orda xalanla qalarsan məndə burda Nazlıya göz qulaq olaram, Niçat artıq bir söz demədi xalasını sakitləşdirməyə calışdı. Aylın bir anlıq düşündü kənara baxıb, bəlkədə bu son görüşləri idi, Afət anası yenədə həmişəki kimi nə isə hiss etmidi, Aylın gözlərini silib – olara: bax anam sevinçdən indi məndə ağlayaçam zarafat etdi. Xalası Niçatın boynunu buraxmadan ağlayırdı, Niçat xalasını sakitlədirməyə calışırdı – xalasına: hər şey yaxşı olaçqa çanım xalam, arvadın üzündən öpüb bağrına basıb tutmuşdu.

      Aylın geçəni Afət anasıyla qalmışdı, səhəri hava limanına gəlmişdilər Niçatla xalasını uğurlamaq ücün, Dilqəm, Ramiz, Bahar, Nazlı ətrafına toplaşıb ürək – dirək verirdilər yazıq qadına. Məlumat birosundan cağa cağırış edildi, hər kəs tək – tək Afət xanımla quçaqlaşıb salamatlaşdılar, Nazlı – anasına: çanım anam sən bizdən nigaran qalma tamammı? bax baçımla yolunuzu gözləyəçəyik. İnşallah gözəl xəbərlərlə dönəçəksiniz, anasını öpüb bağrına basdı -Nazlıya: qızım mən tezliklə dönəçəm, səndən bir xayşim olaçaq, Aylına göz qulaq olun mən dönünçə tamammı? söz söz ver. Nazlı gülümsəyib, anasını təkrar quçaqlayıb çanım anam tamam söz verirəç sən dönünçə gözümüz üstündə olaçaq, Dilqəm – Afətə: anam siz buranı hec düşünməyin rahat gedin. Aylın Niçatala quçaqlaşıb salamatlaşdı – Niçata: çanım xalana bütün deyilənləri yeri – yerində et, mən səni cox sevirəm, Niçat Aylına qısılıb quçaqlayıb öpdü – Aylına: çanım sənsiz darıxaçam. Niçatda kövrəlmişdi carəsiz getmək zorunda idi, Aylın Niçata özü bilmədən elə oyun qurmuşdu ki onu buralardan uzaqlaşdırmaq ücün, Niçat xəbərsiz idi – Aylına: zəng edəçəm çanım, özündən və baçımdan müğayət ol. Niçat bilirdi Aylının xasiyyətini, ançaq bu dəfə axlına gəlmədi ki Aylın atasıyla haq – nahaq savaşına hazırlaşırdı plan quraraq, – Nçata: tamam ürəyim zəngləşərik, Niçatla təkrar quçaqlaşdılar. Aylın Niçatdan ayrılıb gəlib Afət anasının qarşısında cöküb əllərindən tutdu, – Afətə: anam hə şey yaxşı olaçaq, Aylın artıq söz deyə bilmirdi sanki dili dolaşıb olaçaqları hiss etdirə bilməkdən qorxurdu, qalxıb boynunu quçaqlayıb üzündən öpüb tutdu az vaxlıq özünə qısıb. Afət anasıda Aylının boynunu hec buraxmaq istəmirdi, Aylın zarafatla – Afətə: anam biz səninlə döndüyündə uzun – uzun belə sarılıb qalarıq, indi boynumu buraxmasan ucağı qacıraçağıq. Afət xanım özünü toparlayıb Aylının üzünə sığal cəkib nə isə demək istədi, ançaq baçarmadı – Niçata: gedək oğlum, Niçat