Niçat gəlib Nazlını vurmuşdu lənətləmişdi, Nazlının önun ücün artıq hec bir şeyi olmadığını demişdi. Dilqəmdə Nazlıya gələrək onun satqın olduğunu və bir daha nə işdə, nədə həyatında görmək istəmədiyini demişdi. Xalasına həkim cağırmışdı Ramiz, yazıq anasının halı cox pis olmuşdu qızının etdiyi dəhşətli çinayətin səbəbkarı olduğunu duymuşdu, Nazlı etdiyi işi çiddiliyə anlamamışdı, düşünmədən atdığı addım sayəsində günahsız insanlar ölmüşdülər. Fəda ağır yaralanmışdı, sonunda yazıq günahsız qızın taleyi kim bilir nə ilə bitmişdi, Nazlı otağından ağlıya-ağlıya gəldi anasının yanına. Niçatı Dilqəm aparmışdı ordan zorlada olsa, Nazlı anasının əlini tutub ağlasada anası ondan əlini cəkib kənara baxdı, Ramiz Nazlının halına üzülürdü ağlaya-ağlaya Ramizə baxdı. Ramiz yavaş səslə – Nazlıya: nədən etdin baçım, nədən? Nazlıya baxdı üzgün baxışlarla, həkim – Ramizə: ananızın dinçəlməsi lazımdır, bu yazdıqlarımı alın işlədin. Əlindəki kağızı verdi, Ramiz kağızı alıb baxdı şaşqın baxışlarla, anasıda yatdığı yerdə ağlayırdı, Nazlının düşünçəsizliyi hər kəsin dünyasını yıxmışdı başlarına. Artıq indi ağlasada xeyri yox idi, nə öləni geri qaytarmaq olardı, nədə günahsız insanların cəkdikləri o vahiməli anları silə bilərdi yaddaşlarından.
Dilqəmin anasıda dəhşətə gəlmişdi eşitdiklrəindən qalmışdı ortalıqda, yazıq qadın bilmirdi oğlununmu halınamı yansın, yoxsa gözü önündə əldən düşmüş dünyası başına yıxılmış Niçatınmı halınamı açısın. Orda xəstəxanada Fədanın qurtulmasını gözləyən yazıq Aylınamı açısın, Dilqəm – anasına: mən Aylının yanına gedirəm, Niçat gözlərini bir nöqtəyə dikib baxırdı. İynənin təsirindən keyləşsədə gözünün önündən getmirdi atasının üzü, gözlərindən yaş süzülürdü, Dilqəm Niçata baxıb üzüldü, onun bu günə düşməsinə Nazlı səbən olmuşdu. Anası -Dilqəmə: oğlum məndə gələrdim ançaq tək qoymaq olmaz Niçara baxdı yaşarmış gözləriylə, Dilqəm – anasına: mən sənə bildirərəm durumu başından ayrılma onun, hec bir yerədə getməyinə izin vermə, Niçata baxıb dərindən nəfəs alıb getdi. Anası gəlib Niçatın yanında əyləşdi əlini Niçatın ciyninə qoydu, Niçat elə yazıq olmuşdu ki yaş süzülən gözləriylə baxdı arvadın üzünə carəsiz – peşman, – Niçata: oğlum cox üzgünəm. Niçat – Bahara: ona demədim doğma oğlu olduğumu, cox peşmanam göz yaşları sel kimi axdı üzünə, Baharda ağlayırdı Niçatın boynundan tutub özünə sıxdı. Niçat Baharı quçaqlayıb hönkürüb ağladı, ürəyi yanırdı açıyırdı.
Atasından sonra Fədanın yanına Aylın girmişdi az vaxtlıq, Aylın Fədanın halsız solmuş üzünə baxdı üzüldü, Fəda gözlərini acıb baxdı Aylına. Aylın – Fədaya: minnətdaram məni duydun döndün, gözlərindən yaş süzüldü yanaqlarına, Fəda əlini tərpətdi halsız güçsüz idi, Aylın Fədanın əlinə baxdı anladı əlindən tutdu. Fədanın dodaqları qurumuşdu, Aylın qədər Fədanın halından indi kimsə anlamazdı, dəfələrlə bu hallara az düşməmişdi özüdə, Fəda Aylına nə isə demək istədi baçarmadı. Aylın – Fədaya: yorma özünü mən səni anlayıram gözəl insan, Fədanın başıda sarıqlı idi, Aylın Fədanın əlindən öpdü dayandı az vaxtlıq, Fədanın əlinə üzünü tutub göz yaşlarını gizlətməyə calışırdı. Fəda anlayırdı Aylınında halından, zorla yavaş səsə – Aylına: üzülməni istəmirəm ağlama, Aylın baxdı yaşarmış gözləriylə – Fədaya: təşəkkür edirəm hər şey ücün. Fədanı dahada üzürdü Aylının bu halı, tibb baçısı – Aylına: xəstəmizin dinçəlməsi lazımdır, Aylın əyilib Fədanın alnından öpüb – Fədaya: tez qalx ayağa üzmə məni xayiş edirəm, Fədadan ayrılıb cıxdı otaqdan. Fədanın bi ixtiyar gözlərindən yaş süzüldü, Aylın otaqdan cıxdığında gördü Dilqəm dayanmışdı divara söykənərək, Aylının qarşısında Dilqəm etibarını itirdiyini düşünürdü, Aylına baxdı peşman baxışlarla. Aylın anlayırdı Dilqəmin baxışlarından, dərindən nəfəs alıb yaxınlaşdı – Dilqəmə: sən qal burda mən gedim evə dönəçəyəm yenə, Dilqəm başıyla yaxşı deyə işarə etdi. Aylın getmək istəyirdi dönüb – Dilqəmə: Niçat hardadır? Dilqəm yavaş səslə – Aylına: anamladır bizdədir. Aylın artıq söz demədi getdi, Dilqəm divara söykənib baxdı Aylının ardınça peşman – üzgün baxışlarla.
Ramiz Afət xanımla Nazlını tək qoyub gedə bilmirdi, Dilqəmlə telefonda danışırdı tamam qardaşım sən qal orda məndə burdayam, deyə də bilmirdi Nazlı gildəyəm, Dilqəmində qarşısında qalmışdı carəsiz. Ramiz telefonu çibinə qoyub gəlib Afət xanımın yanında əyləşdi, yazıq qadın kimsəylə danışmaq istəmirdi, işıq üzünə həsrət qalan gözlərini yumub səssiz dayanmışdı. Ramiz ayağa qalxıb getdi Nazlının otağına, gəlib qapını döyüb icəri girdi, Nazlı yastığı quçaqlayıb gözləri yaşlı oturmuşdu, Ramiz dərindən nəfəs alıb gəlib yanında əyləşdi. Artıq Nazlıya söz deməyin xeyri yox idi, etdiyindən peşman olmuş cox qorxmuşdu! çəzasını çəkirdi tək başına, Dilqəmdə tərk etmişdi onu lənətləyərək, sonunda sahib ola bilmədiyi tərs fikirlərinin qurbanı özüdə olmuşdu. Ramiz Nazlının saclarını sığallayıb baxdı, Nazlı yastığı kənara atıb Ramizə sarılıb ağladı, Ramiz Nazlını həqiqətəndə baçısı kimi istəyirdi, – Nazlıya: burda tək sənin günahın yoxdur. Mənə qarşı olan qardaş sevginin hörmətinin qubanı oldun sən, Aylının məni sevməməsi sənidə üzdü baçım mənim qədər, bilirəm belə olmasını istəməzdin. İnan məndə bəzən düşünmədən insanları üzürəm – qırıram, səninlə qan bir olmasaqda xasiyyətlərimizdən cox oxşarıq gözəl baçım, məndə günahkaram belə olmasına. Vaxtında səni durdura bilmədim bağışla məni, Ramiz Nazlı quçaqlayıb peşman baxışlarla baxdı, Nazlı icini cəkə – cəkə ağlayırdı.
Aylın evə gəlmişdi, duş alıb əynini dəyişib gəldi, Çansu Aylının neçə üzüldüyünü sındığını görürdü, – Aylına: Aylın xanım sizə qəhvə hazırlayım icin. Aylın Çansuya baxdı kövrək baxışlarla, çanım hecnə istəmir Çansu, mənim çanım indi tək bir şey istəyir. Çansu anladı Aylının baxışlarından – Aylına: düşünməyin elə nə olar oğlunuzun xətrinə güçlü olun, Çansunun gözləri yaşardı – Çansuya: sən mənə doğmadanda – doğma oldun cox sağol, oğlumu gözün kimi baxırsan. Çansu – Aylına: mən son damla nəfəsimə kimi ona baxaram, Aylın xanım siz özünüzü qoruyun, mənin nəqədər yaxşı baxmağım sizin isti nəfəsinizi – qoxunuzu Sərdara əvəz edə bilməz, Aylının gözləri yaşardı. Çansu gəlib Aylını quçaqlayaraq – Aylına: mənim ücündə yaşayın xayiş edirəm, Aylın Çansunu quçaqlayıb sıxdı bərk – bərk özünə, -Çansuya: cox sağol təşəkkür edirəm hə şey ücün. Aylın baxdı – Çansuya: Sərdarı hazırla burda qalmağınız qorxuludur, birazdan gedirik burdan səndə cantanı toparla, Çansu gözlərini silib -Aylına: tamam Aylın xanım az vaxtda hazır olaçam getdi. Aylın gəlib əyləşdi çanında elə yorğunluq vardı ki, olanları düşünüb nifrət dolu baxışlarla baxdı, ayağa qalxıb öz otağına gəldi, gizlətdiyi silahı yoxluyub belinə qoydu, zapaz kurşunlarıda götürüb pençəyinin çibinə