Алда тора җитди эшләрең.
Киләчәккә барыр юлың озын –
Бик җиңел үт авыр төшләрен.
Сабырлык һәм камил акыл белән
Гамәлеңнең һәрбер ноктасын
Әйләндер син гаҗәп зур уңышка –
Өметсезлек шундук туктасын.
Ялкаулыктан Ходай саклый күрсен,
Кыенлыкларга да бирешмә.
Игелек кыл туры килгән саен –
Булышыр ул сиңа һәр эштә.
Киләчәгең матур булсын, кызым!
Дәрәҗәң дә артсын һәрвакыт,
Бөтен мөмкинлекне кузгатып –
Тормышың гел тынычлыкта булыр,
Дәү әниең киңәш итеп торыр,
Теге дөньядан да күз атып!
Котлы булсын!
Котлы булсын, Ирек, юбилеең!
Телим сиңа күтәренке күңел!
Сөендерсен сине җылы өең –
Син бит анда бер дә зарлы түгел.
Яңгыраган һәрбер котлау сүзе
Моңнар булып калсын синең җанда.
Шатлык, миһербанлык белән бергә
Бәхет өелеп килсен алсу таңда.
Бакчаңда да кошлар сайрап туймый
Сине котлап туган көннәреңдә.
Кылган игелегең сихәт булып
Үзеңә кайтсын бары өннәреңдә.
Бар хезмәтең уңыш китереп торсын,
Яшә һәрчак күреп гел рәхәтен.
Гомерең буе ишетергә язсын
Дуслар, туганнарның мең рәхмәтен!
Әдилә
Бигрәкләр нечкә күңелле
Алтын чәчлем Әдилә.
Авыр сүзне күтәралмый –
Күзләренә яшь килә.
Андый йомшак булма, димен
Оныгыма кайчакта.
Бу тормышта гел булмассың
Назлы, иркә кочакта.
Әтиең дә эш кешесе –
Гел яныңда торалмас,
Сиңа сүз әйтмәсеннәр дип,
Сакчылар да куялмас.
Үпкәләрне, ачуларны
Үткәреп җибәрә бел.
Күңелеңдә кинә тотма –
Аны тиз генә оныт та
Рәхәтләнеп елмай, көл.
Алар сиңа дәрман бирер,
Рухың чыныксын өчен.
Авырлыкларны җиңәргә
Һәрвакыт җитәр көчең.
Артык йомшак булма, кызым,
Көчле булырга өйрән.
Тормышың гөрләр бары тик
Үткен характер белән!
Индира оныгыма!
– Дәни, утыр, – диеп, төртеп
Утырта да диванга,
Төсле, матур китапларын
Өеп куядыр янга.
– Укы, укы! – ди ул миңа,
Кулыма китап биреп.
Итәгемә очып куна,
Нәни бер кошчык кебек.
Һәр рәсемгә төртә-төртә,
Китәдер тезеп сүзләр.
Биттән биткә сикереп үтә –
Өлгерми минем күзләр.
Мин сүз әйтә алмый калам –
Җитә ул соңгы биткә.
Икенче китапны алып,
Укый шул ук тәртиптә.
«Менә шулай укыйбыз без…»
Менә шулай укыйбыз без
Матур-матур