Tron prawdy. Duet. Tom 2. Pepper Winters

Penna zamienił się w coś bardziej wyrachowanego. Stanął tak, żebym go widziała, a następnie złapał mnie za łańcuch między nadgarstkami i delikatnie pociągnął.

      – Ufasz mi?

      Znowu to zdanie.

      – Nie.

      – Jesteś bezpieczna. – Jego głos złagodniał. – Tylko… chodź do kuchni.

      – Do kuchni? Po co?

      – Zaufaj mi. – Pociągnął mnie do przodu. Przez chwilę się chwiałam, walcząc z nim.

      David spojrzał w górę, nie znalazłszy klucza. Zmrużył oczy. Był tutaj. Penn nie mógł wyrządzić mi krzywdy.

      A kiedy w ogóle wyrządził ci krzywdę? Często przebywałaś z nim sam na sam.

      Zdzieliłam zdrowy rozsądek prosto w łeb.

      Pozwoliłam, by Penn poprowadził mnie do przodu; w domku rozległy się kroki naszych bosych stóp. Chciałam spytać, dlaczego nie ma na sobie butów, ale jeśli zadałabym jedno pytanie, nie byłabym w stanie powstrzymać lawiny kolejnych.

      Penn zaprowadził mnie do kuchni, a potem puścił. Przypatrywał mi się uważnie, jakby nie wiedział, czy zostanę, czy ucieknę.

      Kiwnęłam nieznacznie głową, okazując, że nie mam zamiaru uciekać. Jeszcze.

      Uniósł kąciki ust i spojrzał na mnie pożądliwie. Po chwili odchrząknął, otworzył szufladę, odsunął kilka narzędzi, aż wreszcie znalazł to, czego szukał.

      Tłuczek do mięsa.

      Cofnęłam się.

      – Co masz zamiar z tym zrobić?

      – Chodź tutaj, to się przekonasz. – Pochylił się nad ławką i wyjął nóż z tego samego bloku, do którego sięgnął Greg, gdy gotowałam lunch.

      W zlewie leżały brudne patelnie i garnki czekające na umycie. Co Penn sobie o tym pomyśli? Czy dojdzie do wniosku, że bawiłam się z Gregiem w dom? Czy będzie zazdrosny, że ugotowałam Gregowi lunch, chociaż zrobiłam to pod przymusem?

      Ogarnęło mnie przeczucie, że Penn nie jest głupi. Miał w sobie przemoc i był gotowy wykorzystać ją przeciwko swoim wrogom, ale potrafił też być życzliwy.

      Ostrożnie zrobiłam krok naprzód.

      – Mogę? – Wskazał łańcuch nożem.

      Przełknęłam głośno ślinę i kiwnęłam głową.

      Włożył nóż w ogniwo łańcucha i położył go na blacie. Przekręcił ostrze i nacisnął, aż łańcuch zrobił się bardzo napięty. Wziął tłuczek do mięsa i uderzył metal z ogromną siłą. Hałas odbił się echem w moich kończynach i uszach.

      Po chwili Penn odrzucił tłuczek, wyciągnął nóż, przekręcił go po raz kolejny i złamał metalowe ogniwo.

      Łańcuch się rozpadł, nadal jednak miałam na nadgarstkach miękkie skórzane kajdanki.

      – To nie było warte zachodu. Wciąż jestem…

      – Zakuta, wiem. Masz wybór. – Skrzywił się. – Albo pojedziesz ze mną do domu, w którym mam zestaw do otwierania zamków. Albo…

      Zignorowałam komentarz na temat pojechania z nim do domu.

      – Albo?

      – Albo użyję tego. – Podniósł nóż. – Nie mogę zastosować tej samej metody co z tłuczkiem, ale kłódki wyglądają na nietrwałe i powinny ustąpić pod wpływem ostrza.

      Przyszedł David.

      – Kluczyki muszą być gdzieś tutaj. Wykaż się cierpliwością i pomóż mi szukać.

      Penn nawet na niego nie spojrzał, cały czas wpatrywał się we mnie. Po chwili powiedział:

      – Wszystko wskazuje na to, że będzie wolna, zanim je znajdziesz.

      – Aleś ty arogancki – zażartowałam.

      Zachichotał.

      – Dopiero teraz się zorientowałaś? – Pociągnął mnie do przodu za zwisający łańcuch. Nie pozwoliłam, by ogarnęła mnie fala pożądania. Im dłużej znajdowałam się w jego obecności, tym brutalniejszą walkę staczały ze sobą moje serce i ciało.

      Penn nie był dla mnie dobry. Okazał się kłamcą. Ale moje ciało miało to gdzieś.

      Zbliżył się – bardziej niż to konieczne – i złapał mnie za rękę.

      – Musisz stać spokojnie. Będę dotykał nożem twojej delikatnej skóry. Nie ruszaj się.

      Jego głos lizał mój kręgosłup. Moje brodawki nie miały prawa reagować na tę rozmowę.

      – Nie poruszę się. – Nie patrzyłam, jak włożył nóż w małą kłódkę. Uśmiechnął się triumfalnie, gdy rozległ się delikatny zgrzyt. Chwilę później coś upadło na podłogę.

      – Jesteś wolna. – Zdjął skórzane kajdanki i delikatnie przejechał palcami po moim nadgarstku. Każdym gestem błagał, żebym go wysłuchała. Dała mu szansę.

      Domek zniknął, pozostaliśmy tylko my.

      Tajemnica.

      Fałsz. David i Greg.

      Wszystko zniknęło.

      Penn w magiczny sposób opanowywał wszystkie moje zmysły i przetrzymywał mnie w wykreowanym przez siebie świecie.