– Не айтып тұрсың? Мүмкін сен тозаққа барарсың, А? – Идот мінді. – Енді мен титулды ұрдым!
– Ух, жақсы! – Баукам сыбырлады – Бузу екеуін де тоқтатты. Пент алып кеткенін қалайсыз ба? Үшке бөліңіз.
– In! Бұл сізге құрмет. Кешіріңіз. Мен сізді қате түсіндім … – ақылы Идот қуанып кетті.
– Кешірім сұрамаңыз, мен қызыл қыз емеспін. Сіз басқасын түсінбедіңіз. Жартысы маған, жартысы бізге.
– Бұл не үшін керек? – деп әжей ашуланды.
– Осыдан! – деп мылжыңдады. «Мен мұны жалғыз өзім алып кетер едім».
– Ал егер олар кешкісін осында бәрін тексеріп отырса, ал сіз бұл жерде тұрып та тұрсыз ба?
– Ия, сіз қарттарды тістегеніңіз жақсы. Ашыңыз, немесе ол жерде ештеңе көрінбейтін шығар. – идотқа кірді. – және ойын шамға тұрарлық емес.
Мылжың қазынаның иелеріне қарап, шіріген арқанды еш қиындықсыз жыртып алды да, байламды ақырындап аша бастады. Күзетшілер.
– Ей, бөтелкелер. Балшық…
– Таразы…
– Әр жүз миллилитрден…
– Алты дана…
– Ал не жазылған?
– О, олар мөрленген бе?!
– Қорқыт. Винтаж, мүмкін…
– Ал не жазылған, көрейін бе? -Идот бір бағананы алуға тырысты.
– Трюк емес, сіз айбындысыз! – баланың әжесі қолына ұрды.
– А-а, ақымақ … – Идот жарылып, Кіл әжейді сілкіп жіберді.
– Жақсы, айтамын! – деді Тоад және жүз миллиметрлік шкаланы алды. Мен кеудемдегі жапсырманы тазалап, тағы да мұқият қарадым … – Бір нәрсе орыс тілінде емес…
– Сюдияны маған беріңіз. – Идот қолын созып, бір кішкентай шкаланы алды. – Қараңыз, сандар: мың.. сегіз жүз.. тоқсан жетінші.. немесе жай жетінші… бұл түсініксіз.
– Ал көрейікші?! Шарап, жүр … – пернетақтаны ұсынды.
– Білмеймін. Жүріңіз, көріңіз, сіз әйелсіз, сіз және шайтан құламайды. – деп мақұлдады.
– Неге? – Idot араласып кетті – Санкт-Петербургте антикварлық дилерге ауысқаны жөн.
– Ия, біз бір-бірлеп сынап көреміз, оны… жуып, қалғанын антиквариаттық дилерге тапсырамыз… Ия, ма?
– Ал, кәне, бірінші кім? – деп сұрады Идот.
– Кілт. – деді Тоад. – деп ұсынды.
– Ия, егер өлмесеңіз, ішуге болады.
– Менсіз не істер едіңіз, шаруалар. Мен өлуден қорықпаймын. Мен өзімнің…
– .. жыпылықтағаннан. – Идотты таныстырды және демалыста отырып, бастыққа.
– Мал! – Кемпір баланың алақанымен иығына ұрды да, жұдырығын алды да бөтелкеден тығынды жұлып алды. Иіскеді. – Шарап.., – ол жымиып, ішіндегісін іштей сорып алды. Жұтылып, жылап жіберді. -Крааааа! салқын.
– Енді не? – деп сұрады мұрт сілекейін жұтып.
– Жақсы. Менің ойымда бірдеңе ойнай бастады.
– Иә, бұйра. – Идот бөтелкесін ішіп, мазақ етті.
– Иә, тозақ біледі. Бірақ ескі ме?! – деді бос құтысына қарап.
– Енді тағы біреуін