Detettivu Crazy. Detettivu divertente. СтаВл Зосимов Премудрословски. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: СтаВл Зосимов Премудрословски
Издательство: Издательские решения
Серия:
Жанр произведения: Приключения: прочее
Год издания: 0
isbn: 9785449802347
Скачать книгу
s’inchiusò, è u capizale Incephalopath apparsu in a porta.

      – Puderaghju un cartucciu?

      – Venite è pusate… Avemu un affare… Dumani andemu à San Petruburgu. – Ottila si alzò, si vultò è si pusò nantu à una sedia.

      – Perchè?

      – U monumentu arrubatu à u nasu di Gogol cercà.

      – Aaaaa … – L’encefalopatu hà intrutu è si pusò in una sedia per i subordinati è i visitatori, dopu avè ghjittatu un pede nantu à un pede. – Mi tengu in mente, Bos…

      APULAZI 2

      Harutun Karapetovich pareva sottumessu è longu. A faccia era tipica caucasiana. I capelli sò grisgi, longhi finu à e spalle, ancu com’è paglia. Nantu à Tiechka ci era una solida calvizia guadagnata da i travaglii precedenti cum’è cunsigliu à i travagliadori invitati. Precedentemente, hà travagliatu come cattler, dopu à dece anni in prigiò, cum’è prigiuneru puliticu. L’anecdota hà dettu di Lenin, capu di u proletariatu, è ancu di u porcu, à l’auditore in u cunsigliu di u paese, è a trona. Lenin avaria riagitu più faciule, solu ridutu, ma l’autorità lucali allora – no. Ma era in l’era post Sovietica. È dunque, cù a scumparsa di u sistema sovieticu, a storia criminali hè ancu sparita. È statu riabilitatu è datu benefici di gas. Ma cù a so ritirata, vulia esse utile à a sucietà, è tandu a moglia di u novu polizia di u distrettu hà attiratu cù l’ochji turchinu è… u restu hè HACK… Allora, pensu, ùn ghjurandu… Dunque, andò à a capuralle à à l’uffiziale di a pulizzia di u distrittu, è u rangu rimane da u serviziu di l’armata.

      Li piacia u detective inglese Poirot è per quessa fumava una pipa cum’è Holmes, solu li hà cunfunditu. Posava un cappellu è un mustacciu, cum’è quelli di Elkyl, solu Georgianu. Ancu un canna hà compru una simile è una cuda di travagliu da i travagliadori à u Mariinsky Opera and Ballet Theatre per una scatula di luna lunaria. I scarpi sò stati fatti à l’ordine da un vicinu chì servia da scarpero in a zona. Ancu li sbattò cù e pins è quandu caminava, in particulare annantu à l’asfalt, hà clicatu cum’è un cavallu o una picciotta di Broadway. U so nasu era cum’è quellu di un aguila, è i so ochji grossi eranu cum’è quellu di una lemura.

      «Allora», disse Ottila, è si pusò nantu à una sedia speciale. Izya lampò a porta è intrì in l’uffiziu. Nantu à un tavulinu purtava uva frittu fritte cù u pesciu è u so preferitu u zuccheru di l’agliu spremutu. – vai in modu più veloce, altrimente u pitone hè digià rossu.

      – Fuuuu! – Incefalopatu grimacatu, – cumu si beie? Pudete rilassate…

      – Chì capisci in gourmet exquisite? Ùn beie micca. Personalmente mi piace. -ulk.. – pigliò un sipottu di Ottila è.., – Uhhh, – l’arricchò à u latu. Suscitò è corse à l’angulu luntanu di l’uffiziu. Un saccu di tuberi in forma di nebbia lasciavanu a gola di u locu è istantaneamente, cum’è un lacrime, inundò tutta a stanza. Arutuna era pigliatu cun un spasme astmaticu è quand’ellu si cacciava, ùn era micca sappiutu di sapè.

      – Serà vergogna o qualcosa?! Sò adatta per i vostri babbi.

      – O forsi una mamma? – Ottila speria l’ova scramblata è, cù una bocca, scuppiata u biscottu, rigurosamente abbattuta: – ognunu hà u so gustu, disse l’Indù, falendu da a scimmia è asciugandu u cazzu cù una foglia di banana. Vulete un ochju?

      – Ah! Scusate, patrone, aghju scurdatu di qualcosa … – Arutun Karapetovich era imbarazzatu è si pusò nantu à una sedia.

      Di colpu, una porta d’ingressu di a strada si stracciò è una vechja di circa cent’anni d’anni era entrata in l’uffiziu.

      – Quale ùn hà micca chjusu a porta??? Sò occupatu, nanna!!! – Bug Klop è soffratu…

      A moglia si sintì a toscia è corse à ellu cun una foglia è una penna, per chì ellu scrivia una vuluntà. Ma videndu a so inutilità, sbatte è schjoppò u maritu nantu à spalle omosse. Ottila hà sfracciatu e sbattuleghja u fogliu.

      – Uh, Harutun, un vechju cartilaggiu, perchè ùn avete micca chjusu a porta daretu à voi quandu site ghjuntu? È voi, minnò, escite, avemu una riunione.

      – Cume? dumandò a nanna sorda.

      – Gruntò! venite dopu à u pranzu!! – disse Klop forte.

      – Mangia, manghja, dolce cù un marigold… Aspettaghju. – a nanna sunniava è si girottò, postu chì ùn ci era più sedie, è ùn era costumente à lascià andà quì, è nimu di u publicu ùn li venia in mente.

      – Chì tipu di pranzu? Eh? Aghju colazione… E dopu à l’agenda: travaglià cù subordinati. – Ottila ondulò a manu è, tenendu una cucchiara cù un pezzu d’ova, tirò a contusione direttamente à l’ochju di Harutun, – è tù? – saltò à una sedia, – micca gratificante mediocrità, – poi saltò à u tavulinu, – pudete solu manghjà lunetta, è si batte in faccia. Ùn sò micca andatu cum’è un coyote.. – è cum’è un acrobata, usendu un somersault, aghju saltatu da u tavulinu à u pianu, è pusendu cun voi.. Scrivite una dichjarazione è un puntu!

      – Chì dichjarazione? Chì vuci? «Isolde Fifovna l’ha interrottu cù un chiancinu di King Kong.»

      – Ah? – u nanu hà cuminciatu cù un principiu.

      – Chì ci urli? – hà dumandatu più tranquillamente è tranquillamente, – ùn a vedi, stava dorme dapoi assai tempu.

      – Allora, eccu, avà, una sera? Incifalatus, scacciate stu pensionatu – Ottila si ritruvò in una borsa è si ne acchianò annantu à una sedia per cena più.

      – Sò un Incefalopatu, un patrone, micca Incifalatu. – currettu u Corporal è andò à a vechja dorme. U leggeru l’abbicinò cù un canna, cum’è Poirot o Watson. – Caru, alle? – si vultò à u Patru, chì era digià assittatu à a tavula è à un campu.

      – Boss, ella, à mè, sbuchjò.

      – Cosa? U colpu à u colpu.

      – Ben,. Ùn respira micca. Hè morta. – torna cun timore in a so voce disse Harutun. I so labbra sbuchjavanu. S’hè imaginatu chì a sorte stessa li aspetta. Harutun hà chianciatu.

      Ottila si congelò cun una bocca di cibo. Guardò a so moglia è dumandò:

      – Zhinka, andate à verificallu.

      Fifovna hè ghjuntu è hà risuscitatu a vechja da u collu. I pedi si sò ghjunti da u pianu, è i ghjinochji ùn si ne allinzanu micca. S’era cullata è pusò u cadaveru cum’è un vasu davanti à una mugna, stupendu cù a bocca piena di uova masticate, u so maritu.

      – Vede per tè, schmuck, hè mortu o micca?! – è era à l’abbandunà. – Eh, Zhinka. Risponderete per u Zhinka. ella murmurata…

      – Purtatela u tavulinu, vi ne pariate!!! Sò… veramente, o chì? Sò u capu quì, è u capu, è tù?…

      – Ben, hà cuminciatu di novu. – murmurò a tavola Intsefalopata.

      – È avete aduprà u fondu Ottila Aligadzhievich Klop for free! – i frambuli da a bocca si sò lampati fora, – E in generale… pah, merda, – hà sbulicatu tuttu u cuntenutu da a bocca è urlava, prima di cullà à u tavulinu. «Tu sia una cria quì.» Avete?

      – Iè, signore. -Donald Isoldushka è hà ghjinoratu. U so capu era lavatu cù u capu di u so maritu chì stava à tavula. È a dimensione di i so capi simpricimenti impressiunà ogni pessimista: U so capu era cinque volte più grande da ellu.

      – Va, heh, heh, heh, pardunami, piglia sta nanna da a porta di u portico.