Гиви ашуланып барбекюді үстелге лақтырды.
– — Ей, иә, мен бұл әзілді сенің әкең жобада болған кезде білетінмін, иә?! – Ол орнынан тұрып, сынған түйіндері бар дрифт ағашының таяғын ұмытып кетіп қалды.
Қайырлы кеш кеш!!!
Бірақ біз өз кезегінде мас болып, ұрып-соғып, ұрысқа шықтық, бірақ онсыз біз Әуе десанттық күштеріміз ше? Таңертең біз демалып, ернімізде келесі сапарды күтеміз деп отырдық…
Жаман күннің таңы…
9 ескерту
Жүру
Құлдық Венадьевич, бұрынғы полиция полковнигі, қазір криминалды бастық салқын дүкенде тоқтап, салқын литрлік бөтелке арақ, салқын тағамдар, салқын сыра сатып алып, дүкеннен шығып кетті. Салқын жұмыс істеп тұрған джипіне жақындап, оны салқын дабылдан жауып тастады… және салқын темекі сатып алуды ұмытып кеткені есіне түсті.
– — Ал, шырша құлады. – Ол ашуланып, бәрін көліктің есегіне лақтырып, оны тез арада никотин сатып дүкенге апаруға шешім қабылдады және дабылға мән бермеді. – Жақсы, не дереу кезексіз және сатып?! Минуттық бизнес.. – деп ойлады ол, бірақ кейбір клиенттер корпоративті кешке көптеген өнімдер үшін төлеп, он минут күтуге тура келді. Кассалық аппарат бос емес.
Шыққанда, салқын. Ол кетіп бара жатқанда, салқын дабылы бар салқын джип, салқын арақ, жеңіл тағамдар, салқын сыра кетті.
«Олар ұрлап кетті, жындар,…» Славери Венадьевич күңкілдеп, салқын темекілерді жағып, жол полициясына өзінің досы, полковникке ұрланғаны туралы хабарлады.
Екі сағаттан кейін ауладан джип табылды: жас жігіттің мәйіті мен жарты литр арақ, ашылған сыра мен дерлік жейтін тағам. Джиптен бес метр қашықтықта хачик үлкенінің екінші мәйіті жатыр.
Олар барлығын алынған өнімдерге байланыстырып, сол дүкеннің директорын жазалаған, он жеті жастағы мектеп оқушысы қызы өлтірілген дейді. Славери Венадьевичтің өзі жерлеу ұры үшін адал ар-ожданмен төлеген, оны тазалаушылар бір аптадан кейін қоқыс үйіндісінде басын тапты. Олар оқиға орнына техникін шақырып, полицияны көріп, заңсыздықтан қорқып, қашып кетті.
Бомба жасайтын үйдегі бұрынғы сүрткіштер орнатылды және олар бәрін, соның ішінде мені де ұра бастады, мені кейіннен «түнгі пана» әкімшілігі қуып жіберді және көшеде аяқталды.
Мен қаланы кезіп, не істерімді білмедім, ішіп-жегім, ұйықтап, жазғым келді, алақайлап, жылап, қыл-қыбыр ете қалды.
– — Ал, тозаққа паспорт, жұмыс және тұрғын үй беріңіз!! – деген ойға келдім. Ал питон тағы бір нәрсе сұрады. – Дәл қазір ыстық, ет және тағы басқалар…
– — Ұрлық жаса!! – ішкі дауыс орау тәрізді.
– — Жоқ. Мен орыс демократы емеспін, бірақ кеңес адамымын. Менің ойым посткеңестік кеңістікте пайда болды, сол кезде көпшілік ұрлауды біліп қана қоймай, жай нанмен бөлісіп, Иса сияқты, басқалардың қайғысын түсініп, мұны түсінбеді. Олар қазір олигарх пен демократ болған, қыста тіпті қар ала алмайтындарды қарапайым адамдардан алып кететіндерді ұрлады. Депутаттың криминалды өткен тарихы