– - И сите мои браќа умреа. – Пукик ја исфрли «рбетот во идот и ја сврте пред него. Шардовите немаа очи и затоа тие погледнаа со целото череп и веднаш ги видоа во круг, само дваесет проценти беше концентрирано внимание, а остатокот се сметаше за страничен.
– - Што ви се тркала памучна волна, зголемено? – ја удри грбот на главата со коската на Зулк Пукик, која слатко се насмевна и воздивна, повторно се сончаше.
– - Ех, ех, не – тагата се појави на левата страна на черепот во форма на капка песок и ги навива по образите, оставајќи белег.
– - Не те буди, како првут на пазувите! – извика Зулка и стави клик со ногата на коската на Пукик. Кликот се огласи и одекна во длабочините на тунелот.
– - Кликнете повторно! – праша Пукик.
– - Че, ви се допаѓа?.. Држете.. – и Казулија во задната чинија ставаше фофан толку многу што избувна ѓубре од порите на неговиот череп.
– - Ооооох!!!! – черепот беше замрзнат со треперење од треперење, бидејќи ова е таков начин на миење, како бања или туш.
– - Не размислувај, зема, не го расипувај го бранот. Сè е толку супер!!!
– - Јас нема да се наведнувам … – за ривелот тој е меланхолија.
– - Свиткување!.
– - Не се наведнувај..
– - Свиткување!!
– - Не се наведнувај!
– - Свиткување!!!
– - Не се наведнувај!!
– - Свиткување!!!!
– - Не се наведнувај!!!
– - Свиткување, свиткување, свиткување, свиткување, свиткување, свиткување, свиткување!!!!! – Зулка зеде длабок здив и викаше – Ааааоо!!!!!!!
– - Не викај како свиња. – Пукик замина.
– - И што е «свиња»?
– - Не знам, така ми се случи.
– - Од каде?
– - Од камилата.
– - Камила? Кој е овој збор?
– - Ах?.. Да, како и «свињата». Остави ме сам!
– - Ахх! Да, опуштете се.
– - Што, «аааа»? – го прекина Пукик.
– - Да, сфатив?! – shулка се затресе.
– - Што, «разбрано»?
– - Таа «свиња» е «камила», а «камила» е..
– - «свиња»! – додаде шард и извади уште еден корен од идот. – Не свети… Дали сакате да јадете? – и го залепи во окото.
– - Уг.. – таа плукна. – Да, што јадеш, но јаде. Погледнете наоколу. Колку е убаво сè, Дарко..
– - Тото и тоа, што е темно и не е рен не видливо, освен за вас.
– - И подобро да погледнете, ова е вашата татковина, татковина!!
Пукик глупаво и кисело го крена черепот и го сврте концентрираниот поглед и повторно не виде ништо. Погледна под незабележливо и со странично гледање… и повторно од.
– - Да, не барате, туку гледајте внатре, длабоко во значењето…
– - Што?
– - Ова!.. Што сакаме внатре.
– - Не гледам ништо. – и Пукик огорчено го спушти својот нож.
– - Како е така: гледам,