RANY JULEK! O tym, jak Julian Tuwim został poetą. Agnieszka Fraczek

takie wygodne lokum*?!

      Dlaczego? Nie wiadomo. W każdym razie, nie bacząc na obecność gościa, zlazły z parapetu w pokoju Julka i rozpełzły się po kątach. „Zeszły w podziemia”, jak dorosły Tuwim zapisze we wspomnieniach.

      Tłumaczenia Julka, choć zgodne z prawdą, dziwnym trafem nie uspokoiły gościa. Dama w kapelusiku wprawdzie zdjęła wreszcie pantofelki z żyrandola, ale nie przestała piszczeć. Skandując na przemian: „Ra! Tun! Ku! Żmi! Ja!” i „Żmi! Ja! Po! Mo! Cy!”, zbiegła po schodach** i nigdy więcej nie przekroczyła progu domu przy ulicy Andrzeja 40.

      Bardzo trudny rachunek

      Szły po sofie trzy jaszczurki,

      grzeczne, że aż miło:

      jedna w kropki, druga w ciapki,

      a trzeciej nie było…

      Wtedy właśnie pewna jejmość

      – o niej jest ta strofa -

      miała pecha dom odwiedzić,

      w którym stała sofa.

      Na spotkanie trzem jaszczurkom

      w ciapki oraz w kropki

      wypełzł sobie pan zaskroniec

      i dwie jego ciotki.