ธอร์เล็งออกไปอย่างแม่นยำ เขายิงลูกหินข้ามกำแพงปราสาท ผ่านเข้าไปในหน้าต่างห้องบรรทมที่เปิดรับลมของเจ้าชายรีซ เขาได้ยินมันกระแทกเข้ากับผนังห้องด้านใน จากนั้นจึงรอคอย ก้มหลบไปตามกำแพงเพื่อให้พ้นจากสายตาของทหารยามที่เหลียวหาเมื่อได้เสียง
ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ธอร์ใจฝ่อเมื่อคิดว่าเจ้าชายอาจจะไม่ได้อยู่ในห้อง หากพระองค์ไม่อยู่ เขาควรจะหนีไปจากที่นี่ ไม่มีทางอื่นที่เขาจะได้หลบอย่างปลอดภัย เขากลั้นหายใจ หัวใจเต้นเร็ว ขณะที่เฝ้ารอและจ้องมองหน้าห้องบรรทมของเจ้าชายรีซที่เปิดอยู่
หลังจากที่รอนานเหมือนไม่สิ้นสุด ธอร์กำลังจะหันหลังจากไป เขาก็เห็นร่างหนึ่งชะโงกศีรษะออกจากหน้าต่าง สองมือจับขอบหน้าต่างไว้ แล้วมองไปรอบ ๆ ด้วยความสงสัย
ธอร์ยืนขึ้น พุ่งออกห่างจากกำแพงสองสามก้าว แล้วโบกมือหนึ่งขึ้นสูง
เจ้าชายรีซทอดพระเนตรลงมาและสังเกตเห็นเขา ทรงมีสีหน้าว่าจำได้ มองเห็นได้ในแสงคบไฟแม้กระทั่งจากตรงนี้ ธอร์รู้สึกโล่งอกที่ได้เห็นความยินดีในแววพระเนตรของเจ้าชาย มันบอกทุกอย่างที่เขาต้องการรู้ เจ้าชายจะไม่ส่งตัวเขาให้ทางการ
เจ้าชายรีซส่งสัญญาณให้เขารอ ธอร์รีบวิ่งกลับมาข้างกำแพง หมอบต่ำเมื่อทหารยามหันมาทางเขา
ธอร์รออยู่อย่างนั้นไม่รู้นานเท่าใด เตรียมพร้อมที่จะวิ่งหนีทหารยาม จนในที่สุดเจ้าชายก็ปรากฏกายขึ้น