ราชากาเร็ธทรงวิ่งพรวดผ่านประตูเข้าไปพร้อมกับพวกนาง แล้วปิดประตูตามหลัง ก่อนจะคว้าตัวเด็กหญิงคนน้องไว้จากด้านหลัง ใช้พระพาหารัดลำคอนางไว้ เด็กหญิงกรีดร้องออกมา ขณะที่พี่สาวทำจานใส่อาหารหลุดมือ ราชากาเร็ธทรงดึงมีดจากเอวแล้วจ่อที่ลำคอของเด็กหญิง
นางส่งเสียงร้องพลางร้องไห้
“พ่อ!”
ราชากาเร็ธทอดพระเนตรดูภายในกระท่อมน่าสบาย แสงเทียนอาบไล้ไปทั่ว กลิ่นอาหารโชยไปทั่ว และทรงเห็นผู้เป็นบิดามารดายืนอยู่ข้างเด็กหญิงทั้งสอง ใกล้กับโต๊ะอาหาร กำลังมองมาที่พระองค์ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความกลัว
“ถอยไป แล้วข้าจะไม่ฆ่านาง!” ราชากาเร็ธทรงตะโกนบอกอย่างสิ้นหวัง ถอยห่างจากพวกเขา พลางจับตัวเด็กหญิงไว้แน่น
“ท่านเป็นใคร?” เด็กหญิงวัยรุ่นร้องถามขึ้น “ข้าชื่อซาร์คา น้องสาวข้าชื่อลาร์คา พวกเราเป็นครอบครัวรักสงบ ท่านต้องการอะไรจากน้องสาวข้า? ปล่อยนางไปเถิด!”
“ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นใคร” ผู้เป็นบิดาหรี่ตามองอย่างไม่ชอบใจ “เจ้าเป็นอดีตราชา บุตรของแม็คกิล”
“ข้ายังเป็นราชาอยู่” ราชากาเร็ธตะโกน “แล้วเจ้าก็เป็นประชาชนของข้า เจ้าต้องทำตามที่ข้าสั่ง!”
คนเป็นบิดาทำหน้าบึ้ง
“ถ้าเจ้าเป็นราชา แล้วไหนล่ะกองทัพของเจ้า?” เขาถาม “และหากเจ้าเป็นราชา เหตุใดถึงมาใช้พระแสงนั่นจับตัวเด็กหญิงไร้เดียงสาเป็นตัวประกันเล่า?