Bajki Ezopa wierszem. Mirosław Krzyszewski

musi teraz za dwoje.

      Kruk i lis

      Porwał ze stołu kruk kawał sera –

      Zjeść go na drzewie już się zabiera.

      Wtem lis się zjawił, spojrzał do góry –

      Kruk trzyma w dziobie ów dar natury.

      A lis jedzenia akurat szuka,

      Przeto pomyślał: „Oszukam kruka”.

      „Jakiś ty piękny! Takiego ptaka

      Nigdym nie widział, szlachetność jaka,

      Jaki dziób mocny, jaka wspaniałość” –

      Tak lis wychwalał kruka za całość.

      Kruk z dumy puchnie, że doskonały,

      Że mądry, silny oraz wspaniały.

      W końcu lis prosi: „Niech głos twój złoty

      Wreszcie usłyszę pośród przymioty”.

      I w to kruk wierzy, że pięknie śpiewa,

      Przeto chrapliwie zakrakał z drzewa.

      Ser z dzioba wypadł, lis go pochwycił