Rymowanki dla dzieci i rodziców. Mander

podskakuje:

      Bardzo sowa mi pochlebisz,

      Dużo cię to nie kosztuje,

      Powiedz proszę mi co robisz?

      – Co, nie widać?– sowa fuknie,

      – Ja cię zając nie czaruję,

      I donośnym głosem mruknie:

      – Nic nie robię! Leniuchuję!

      – O naprawdę? – zając pyta,

      Mina przy tym wręcz nabożna,

      – Wiem żeś w świecie jest obyta,

      Czy naprawdę to tak można?

      Sowa głową pokiwała,

      Machnie skrzydłem zamaszyście,

      Przecież zawsze rację miała,

      – Czy tak można? Oczywiście!

      Zając patrzy się na sowę,

      Ukryć chce na pyszczku trwogę,

      Chwycił biedak się za głowę,

      – A ja sowo, też tak mogę?

      Sowa głowę przekrzywiła,

      Uśmiechnęła się perliście,

      Dziób ogromny rozdziawiła:

      – Też tak możesz! Oczywiście!

      Zając aż z uciechy skacze,

      Kładzie się na miękkiej trawię,

      Grzeje w słonku swe siekacze,

      – To ja też się w lenia bawię!

      Oczka zmrużył nasz zajączek

      Taki z niego jest bystrzacha,

      Leży niczym w maśle pączek,

      Nóżką tylko sobie macha.

      Leniuchują obydwoje.

      Nie minęło wiele czasu,

      Na drapieżne swe podboje,

      Wyszedł wilk z ciemnego lasu.

      Dostrzegł sowę i zająca,

      Po cichutku wilk się skrada,

      Wizja dość zachęcająca,

      Dobry łup się zapowiada.

      Wnet się podkradł do zająca.

      Lecz z atakiem ciągle zwleka,

      Sprawa dość niepokojąca…

      Czemu zając nie ucieka?

      – E ty zając, co jest grane?

      Głośno pyta się wilczysko.

      – Toż to zajście niesłychane,

      Możesz mi wyjaśnić wszystko?

      Zając tylko się przeciąga,

      -Dziś robotę zaniedbuję,

      Łapki w górę swe wyciąga

      – Nic nie robię! Leniuchuję!

      Wilk w zadumę wielką popadł,

      Myśl błysnęła mu ostrożna,

      Na ogonie lekko przysiadł,

      – E, ty zając, to tak można?