Niepokorna. Madelina Sheehan

topnieje, staje się ciepłe i chętne. Deuce sprawił to samym tylko spojrzeniem. Miał nade mną niewiarygodną, niewypowiedzianą władzę. Tak było zawsze. Nie miało znaczenia, że nie widziałam go cztery lata; pragnęłam go do bólu, tak samo jak ostatnim razem. I przedostatnim. A nawet bardziej, bo cały czas za nim tęskniłam.

      Natychmiast spostrzegł zmianę, jaka we mnie zaszła. Jego nozdrza rozdęły się, a oczy pociemniały z chuci. Znałam to spojrzenie. Deuce był głodny. A ja byłam pożywieniem. Uwielbiałam to spojrzenie. Sprawiało, że czułam się piękna, mocarna i niesłychanie kobieca.

      Wciągnęłam powietrze nosem. Z trudem zapanowałam nad chęcią, by podbiec do Deuce’a, rozebrać go do naga i pieprzyć się z nim do zatracenia.