Termin nauczyciel w różnych tradycjach duchowych ma różne definicje. Wyjaśnijmy: w tym systemie Nauczyciele kiedyś byli lub nie byli istotami wcielonymi. W każdym razie obecnie są to istoty bezcielesne.
Ich rola odnosi się do konkretnych lekcji, a nie konkretnych dusz. Jako że ludzie w ciągu jednego życia stają zazwyczaj przed wieloma wyzwaniami, mają również więcej niż jednego Nauczyciela jednocześnie. Każdy z nich odpowiada za rozwój konkretnego rodzaju rozumienia u danej osoby w obrębie swej specjalizacji. Gdy cel zostaje osiągnięty, Nauczyciel przechodzi do innej osoby, która jest gotowa zrozumieć tę konkretną ideę.
Na przykład gdy pewna osoba pozbywa się zwątpienia w siebie, Mistrzowie wybierają Nauczyciela odznaczającego się mistrzostwem na tym obszarze. Nauczyciel towarzyszy uczniowi/poszukującemu w jego rozwoju w tej dziedzinie, niezależnie od tego, czy trwa to jedną czy dwadzieścia jeden inkarnacji. Gdy dana osoba pozbędzie się zwątpienia w siebie, Nauczyciel kieruje się ku następnej osobie gotowej do tego rodzaju przebudzenia. Na tym etapie Mistrzowie oceniają sytuację, wybierają następny najlepszy krok i przydzielają kolejnego idealnego Nauczyciela, gwarantującego pomyślne wypełnienie zadania.
Najbardziej zaznajomieni jesteśmy z naszymi Najbliższymi – osobami, które znaliśmy w tym życiu, a które odeszły i obecnie towarzyszą nam z tamtej strony. Oni również pracują w grupach. Jesteśmy z nimi połączeni na duchowym poziomie, nie zaś na poziomie komplementarności osobowościowej.
Możemy być lub nie być blisko związani z naszymi Najbliższymi. Może być nią ulubiona ciotka albo równie dobrze nauczycielka ze szkoły podstawowej, która pomogła nam rozwinąć nasze uzdolnienia. Najbliżsi dodają nam otuchy, pewności siebie i odwagi, jak również wspierają nas w byciu autentycznymi w tym świecie.
To, kim są nasi Najbliżsi, może być lub nie być dla nas oczywiste. Nie zawsze są otwarci na prowadzenie rozmów, żebyśmy zbyt mocno się na nich nie opierali – wolą raczej kibicować nam z pewnej odległości. Możemy prosić ich o pomoc w pewnych sprawach, jednak w naszej pracy z Kronikami nie są oni źródłem mądrości. Raczej będą lansowali nasz rozwój, najczęściej poprzez swoją obecność i ich naturalne cechy z okresu ziemskiego życia. Ciepła, troskliwa ciotka pozostaje sobą, żywa czy zmarła.
Świadomość obecności pojedynczych Najbliższych jest powszechna, jednak rozpoznawanie każdego z nich należy do wyjątków. W tym stanie rzadko mamy z nimi pełną osobistą więź. Ich intencją jest po prostu wspieranie nas, gdy łączymy się ze współczuciem, mądrością i energią Akaszy, i gdy wykorzystujemy te dary, by stać się osobami realizującymi cele i wypełniającymi intencje naszych dusz na Ziemi.
Jak Kroniki odsłaniają swoją zawartość czyli czego się spodziewać
Zaangażowanie się w Kroniki Akaszy odbywa się w taki sam sposób, jak nawiązywanie znajomości: przechodzimy etapy zwyczajowego przedstawienia się sobie, pierwszych wrażeń i znalezienia optymalnych sposobów kontaktu i obcowania ze sobą. Zawsze mówię, że Kroniki są jak znajomości. Podobnie jak w przypadku nowego znajomego czy mentora, znalezienie wspólnego języka porozumienia zajmuje nieco czasu.
Mimo to istnieje kilka przewidywalnych norm. Po pierwsze – ani Kroniki, ani Świetlni Służący Akaszy nigdy nie są narzucający się, natarczywi ani dokuczliwi. Zawsze są dla nas dostępni i gotowi pomagać nam w podejmowaniu właściwych decyzji, jednak nigdy nie przekraczają istniejących granic. Ci akaszyjscy pośrednicy nie odwiedzą cię pod żadnym pozorem, więc jeżeli odniesiesz wrażenie, że złożono ci niespodziewaną wizytę, udaj się do Kronik, by sprawdzić, co się dzieje.
Dobrą wiadomość dla większości z nas stanowi fakt, iż nie musimy mieć zdolności parapsychicznych, by efektywnie korzystać z Kronik. Jest to duchowy wymiar świadomości, a przecież każdy z nas ma duszę. W związku z tym eksploracja Kronik Akaszy jest zupełnie naturalna i mieści się w granicach naszych możliwości. Jako istoty ludzkie, odbywające podróż przez przestrzeń i czas, możemy być pewni jednego skoku świadomości wewnątrz Akaszy: przebudzenia do bardziej świadomego związku z własną duszą. Kroniki stanowią idealne zasoby dla tej intymnej i nieustającej przygody.
Postrzeganie mądrości, współczucia i energii Kronik zachodzi na różne sposoby – od wrażeń słuchowych, przez wzrokowe, po poczucie wiedzy. Zależy to od naszej indywidualnej konstrukcji. Osiemdziesiąt pięć procent osób pracujących w Kronikach otrzymuje energię za pośrednictwem poczucia wiedzy. Oznacza to, że zaledwie piętnaście procent doświadcza konkretnych wizji lub słyszy głos. Energia Kronik częściej przychodzi jako przeczucie lub uświadomienie. W tej rzeczywistości stanowią one jak najbardziej właściwy punkt zaczepienia.
Pamiętaj, że będziemy pracowali z subtelnymi wymiarami świadomości. Opisywanie swojego doświadczenia – nieważne, jak bardzo mglistego – stymuluje rozwój i uruchamia przepływ pomiędzy tobą, a Akaszą. Po prostu nawet jeśli będą zagmatwane, stanowią dobry początek do nawiązania bardziej aktywnego połączenia z twoimi Kronikami. Ogólnie mówiąc – energia przemieszcza się w słowach, czy to mówionych, czy pisanych, czy też myślanych (w zstępującym porządku mocy). Wewnątrz Akaszy słowa mają szczególnie wielką moc. Oznajmianie sobie, co naszym zdaniem się wydarza, stanowi dobry punkt wyjścia dla rozpoczęcia bardziej świadomego związku z własną duszą. Zalecam prowadzenie dziennika.
Osobiste praktykowanie pracy w Kronikach ma charakter dynamiczny i interakcyjny, i dalekie jest od pasywności. Chociaż Kroniki są nieskończone i wieczne – z całą naszą historią, oczekującą na rozpoznanie – są jednocześnie intymne i bliskie, dosłownie tu i teraz. Odnalezienie się pomiędzy tymi dwoma skrajnościami wymaga skutecznej strategii sukcesu: jest nią zadawanie pytań.
Pytania są niesamowite, szczególnie te otwarte. Objaśniające i popychające nas do przodu poprzez wymiary osobistego przebudzenia jest pytanie Dlaczego?, ponieważ dotyka aktywności zachodzącej za kulisami wydarzeń z naszego życia. Pytania: Dlaczego? oraz W jaki sposób mi to służy? to dynamiczny duet pytajny. Pamiętanie o głównym zadaniu Kronik – którym jest wspieranie naszego przebudzenia, świadomości oraz sojusz z naszymi duszami – przewodzi naszym pytaniom i naszemu pojmowaniu.
Moim zdaniem mniej pomocne pytania dzielą się na dwie kategorie: prorokujące oraz bezwzględnie ukierunkowujące. Pytania prorokujące mieszczą się pomiędzy pytaniami tak/nie, a kiedy, gdzie i kto. Kroniki Akaszy nie są wyrocznią służącą przepowiadaniu przyszłości, dlatego pytania tak/nie często bywają chybione. Podobnie oczekiwanie bezwzględnego ukierunkowania – wiedzionego słowami „powinien” oraz „musi”, wskazującego warunki konieczne – spotyka się ze słabym odzewem. Zawsze miej na uwadze, że przeznaczeniem Kronik jest rozwój szczytowych ludzkich możliwości, więc kwestia podejmowania decyzji mieści się w tej kategorii. Szybko można się przekonać, że żadnych „powinien” w Kronikach po prostu nie ma. Świadomość tego faktu wprowadza spokój umysłu i rozbudza szacunek do samego siebie.
Pytania odnoszące się do naszych ludzkich spraw i trudności – czy to problemów zdrowotnych, spraw materialnych, czy szczęścia w związkach – inspirują nas do wchodzenia na wyższe poziomy rozumienia, jasności i współczucia wobec siebie i innych. To najlepsze nastawienie, z jakim można eksplorować