Drapieżca. Александр Конторович

sobie myślę, kto tu tak hałasuje? – Przygląda się z zainteresowaniem leżącemu ciału. – Twoja robota?

      Karabin nieco drgnął mu w rękach, wskazując, gdzie mam stanąć.

      – I rurę połóż na podłodze. Na wszelki, że tak powiem, wypadek.

      Odkładam. Jakoś nie mam ochoty kłócić się z tym gościem – zbyt różne kategorie wagowe. Załatwi mnie, zanim zdążę okiem mrugnąć.

      Ochroniarz także kucnął, oglądając zabitego.

      – Strzelił i jeszcze dorżnął. No ty, zwierzę jesteś, normalnie. – Rzuca okiem na niedomknięte drzwi mieszkania. – Oho, i jeszcze komuś się dostało! A dlaczego trupów nie widzę? Już zeżarłeś?