И только ты мне нужна
Любовь – это как тропинка в лесу И схему карты принесу
Принесу и покажу
И о нашем плане расскажу Если соединить наши сердца То тропинку пройдем до конца И как же испытание пройти?
И как до финиша дойти? Это конечно не проблема Но это уже другая тема…
11 маусым 2011 жыл түңгі сағат 12/50 – 1/18 бітірдім
Бұл өмірде бар ма қыз темекі шекпейтін? Инабаттылығы соншалық, оған сөз жетпейтін? Бұл өмірде бар ма адам бақытын іздемейтін?
Іздеп жүріп, қиналып, сүрінбейтін? Ал мəдениетсіздік кетті жағалай Бүгінгі өмір осылай
Бəрібір, ұл ма, қыз ба Екеуі де оңып тұр ма? Тоқырап жатыр мəдениет Оқуға деген «жоқ» ниет
Агентте қозғалмастан отырып Жібереді смайликтерін жаудырып Ана тілін шегеріп
Орыс тілін меңгеріп Əріптерін жүр теріп Бірліктерін кетіріп…
Бүгінде оттай жанып лаулаған Жастардың көңілін жаулаған Агент – деген сиқырлы бір шаман Бұл не деген зар-заман?
Көз жүгіртсең жан-жаққа Керек пе, керек емес пе Жазады бəрін ол блогқа
Одан қалса, ейлеп мейлеп өзіңді Шектей бастайды,
Блогқа жазған сөзіңді… Ал суреттерге мен келсем
Қателесемін, оны шектесем Титтей ақылың болса басында Неге ұятсыз сурет жүр арасында?!
«Таныс, таныс па», – деп шек қоймаймын Айтқанымнан қайтпаймын
Орыс тілін тілін меңгерсең Сөйлеп жазып үйренсең Қуанар едім егерде
Қазақ тілін сен білсең 14 маусым 2011 жыл
Кешке далаға біз шығамыз Мирас жаққа барамыз Тестке бірге дайындаламыз Қыздарменен танысамыз Тестті ұмытып алайда Əрқашан көңіліміз қыздарда Қыз деген жетеді
Алдыңа келіп кетеді Қызды үйіңе алып барасың
Күзетіп оны қасында жатасың… Лəззат алып кетесің Қуанышыңа жетесің
Артында не күтіп тұрғанын Ертесінде білесің Білгеннен кейін өкінісің Қабырғаңды сөгесің
Сөгіп тұрып
Қаныңды жерге төгесің Амалсыздан үйленесің Көрген сайын сен оны Қабағыңды түйесің…
16 (15) маусым айында 2011 жыл Не мало знаем, что к чему
Но одно не знаем почему? Плохие дни не забываем? А хорошие дни удаляем?
Бывает время забываем Как коробль отплываем
Но лично я всегда всё помню И любому человеку припомню
Когда, что он делал? что сказал? Когда помог или отказал?
Но я понял в свое время Что держать зло не хорошо И за эти года
Я понял, что жизнь, как вода
Не успеешь оглянуть Закончиваешь свой путь Попадаешь либо в ад, либо в рай И просишь у Аллаха одно:
«О, Аллах, один мне шанс дай
Умоляю, в трудную минуту не покидай»… Когда твоя чаша наполнялась
Что ты делал на белом свете? Когда тебе надо было учиться? Ты убивал свое время в агенте И с друзьями часто бухал
И на время ты чихал
А теперь стоишь у Аллаха Просишь его, умоляешь Чтобы простил твои грехи
Аллах – милосерден, он – простит И ты в свое время замоли грехи Никому, никогда не мсти
А если кто-то обидел,