Казка становіцца быллю. Андрей Тихомиров

– усе чырвоныя дзяўчыны, а ўслед за імі і трынаццатая; стануць у возеры купацца; а ты тым часам панеслі ў апошняй кашулю і да таго часу не аддавай, пакуль не падорыць яна табе свайго колца. Калі не здолееш гэтага зрабіць, ты загінуў навекі ў марскога цара вакол усяго палаца стаіць частакол высокі, на цэлыя на дзесяць вёрст, і на кожнай спіцы па галаве ўваткнута; толькі адна парожняя, не дагадзі на яе патрапіць!

      Іван-царэвіч падзякаваў бабульку, схаваўся за парэчкавы куст і чакае пары-часу. (Вярста-старажытная руская мера даўжыні, роўная 500 сажням, каля 1 км).

      Раптам прылятаюць дванаццаць галубіц; стукнуліся аб сыру зямлю і абгарнуліся чырвонымі дзяўчынамі, усё да адзінай прыгажосці невымоўнай: ні ўздумаць, ні ўзгадаць, ні пяром напісаць! (Ператварэння-з'явы старажытнага абаротніцтва," Свяшчэнная " лічба 12 – ад 12 месяцаў – фаз Месяца. Лік 12 дзеліцца без астатку на 2, 3, 4, 6, а наступнае лік 13 ні на што не дзеліцца – атрымліваецца «чортава тузін»). Поскидали сукенкі і пусціліся ў возера: гуляюць, плёскаюцца, смяюцца, песні спяваюць.