ә җилләр, давыллар
бик шыксыз синсез.
Син китсәң еракка,
Моңнарым арта.
Өйләрдә ямансу, кырларга тарта.
Ялгызым мин бүген
Күңелем белән.
Ә күңел син юкта
Гел синең белән.
Кечкенә йорт бар тайгада
Бер йорт бар ерак Себердә –
бүрәнәсе ак нараттан.
Башын бераз аска иеп,
гүя тирән уйга баткан.
Туктала да карый шуңа,
юлы төшеп, узган-барган.
Иске үзе, ә шулай да
горур мәрмәр сарайлардан.
Нәфрәт атып таш тәхеткә,
декабристлар салган аны:
«Тимер богау зыңлавына
бер уяныр сөрген ягы…»
Лачын туа очар өчен,
богаулатмас канатларын.
Баш игәннәр батырларга
кыргый Себер наратлары.
Шофёр
Кышкы юл озын,
кышкы көн кыска,
ерак үтәсе аралар.
Төн куенына тонык нур коя,
алга юл капшый фаралар.
Мотор гүләвен җил ала,
җил уңаена кар ага.
Ә җил бер уңай,
бер каршы өрә.
Тирә-як диңгездәй чиксез.
Дулкындай кага,
юлны кар яба.
Буранлы төндә
кем шиксез?
Әйдә, тик буран дуласын,
тик мотор гына тынмасын.
Чигенер төннәр,
басылыр җилләр,
онытылыр, бетәр арулар.
Көтәдер дуслар:
еракта утлар –
яктысын өстәр фаралар.
Юлларың булсын, һәй, чиксез,
максатың булсын шиксез.
Бүген монда сәер бер тынлык
Чапкан печән инде җыелган,
кызлар киткән урман буеннан.
Бар да тынган. Шаян җилләр дә
кибәннәргә килеп сыенган.
Бүген монда сәер бер тынлык –
кичен черки куган төтен юк.
Ике таган калган тырпаеп,
учак тирәсендә беркем юк.
Ә кибәннәр, гүя, үрелеп
колак сала ерак гармунга.
– Тальян гармун, китмә, кал монда,
иртә-кичләр моңга бай монда.
Күләгә бар кибән төбендә,
суынмаган учак көле дә.
Тып-тын калып тыңлый болыннар:
ерагайган гармун көендә
сызылып китә чалгы чыңлавы,
сузып кына кызлар җырлавы,
чагыла ярсып учак дөрләве,
Туган якның айлы төннәре…
Сынау
Сынау бара кичке техникумда.
Ямьле җәйнең эссе бер көне.
Фикерләрдән әллә бүлмә кысан,
әллә һава шулай бөркүме?
Башын тотып, егет уйга чумган:
тарих куйган җитди сораулар.
Берәүләргә шактый җиңел сыман
тәүлек буе җирне бораулау.
Кемнәр борау, кемнәр сорау белән
эзли, таба,
тагын эзләнә.
Сынау бара.
Кеше үз гомерен
салып үлчи тарих-бизмәнгә.
Җавап