Congres in Mexico. Leo van der Weele

vlogen zo hoog dat er niets was te zien, behalve een wolkendek. Herbert ging verder met lezen over Mexico. Zo nu en dan werd hij onderbroken door een stewardess die iets te eten of te drinken had aan te bieden.

      May keek om zich heen. Een massa gezichten waarvan ze zich afvroeg wat ze gingen doen. Ze pakte een boek dat, niet toevallig, in Mexico speelde. Ze wist weinig van het land af en had zich door tijdgebrek ook niet met een reisgids kunnen inlezen. Hopelijk gaf deze roman een beeld van het land.

      Ze maakten een tussenlanding in Montreal. Ze moesten er even uit omdat het vliegtuig moest worden getankt en er een nieuwe bemanning werd ingezet. Ze bleven maar een uurtje op het land en kwamen dus niet verder dan de aankomsthal van het vliegveld. ‘Maar ik ben in Canada geweest!’ stelde May vast.

      Daarna vlogen ze naar Houston. Daar landden ze wel, maar ze moesten in het vliegtuig blijven.

      De laatste etappe ging naar Mexico City. Het was inmiddels nacht. Er was onderweg niets te zien, behalve een keer een zee van lichtjes toen ze over een grote stad vlogen.

      May viel in slaap na even naar een film te hebben gekeken, maar het verhaal boeide haar totaal niet. En ze was moe na de drukke diensten die ze had gehad en te weinig slaap in de afgelopen nacht.

      Herbert was inmiddels door de informatie over Mexico heen. Hij had een hoop geleerd van dat land, waar hij zo weinig vanaf wist. Des te leuker was het dat hij het land nu kon verkennen, omdat ze na het congres nog een week het land gingen doorkruisen. De geschiedenis: zo’n 25.000 jaar voor Christus waren nomaden uit Azië naar Amerika gekomen. Herbert las over Olmteken, Zapoteken, Maya’s en Azteken. De geschiedenis was goed te reconstrueren door de vele tempels, piramides en diverse opgravingen. Na het congres zouden ze nog een trip door het land maken om de oudheden te bekijken. De Spaanse overheersing duurde eeuwen. In 1821 werd Mexico onafhankelijk, waarna het in 1824 een republiek werd, na een bittere strijd met de Spaanse overheersers. De vlag was opvallend: groen, wit, rood met een cactus en een adelaar die een slang in de bek heeft.

      Herbert nam zijn lezing nog eens ter hand, maar kon zich niet concentreren. En ook kende hij de tekst wel uit zijn hoofd.

      Het zicht in het donker op de enorm grote hoofdstad van Mexico was fascinerend. Al die lichtjes, de contouren van de stad, die langzaam met het dalen duidelijker werden. Om drie uur landden ze. Het regende. De ambtenaren van het vliegveld waren buitengewoon secuur, waardoor het heel lang duurde voordat ze naar hun hotel konden vertrekken. Voor de groepsreis, waaraan Herbert deelnam, stond er comfortabel een bus klaar, zodat ze snel in hun hotel aankwamen en nog redelijk op tijd hun bed konden opzoeken.

      Maar het clubje van May, zij, de professor en een vrouwelijke en een mannelijke collega, moest zelf voor vervoer zorgen. Ze vonden een taxi. Zoals May later ontdekte, en gebruikelijk voor de taxi’s hier, een oud roestig kreng. De chauffeur reed hard en trok zich niets aan van verkeersregels, en ook dat bleek in Mexico de norm te zijn. May was dan ook opgelucht dat ze veilig bij hun hotel aankwamen. Toen de receptionist geen enkele haast maakte, en de boeking uitgebreid verifieerde, en daarna nog eens, was het ochtend voordat May doodmoe haar bed zag.