Әлмәндәр. «Нәрсә кирәк…» Чәй кирәк!
Өммия. Самавыр кайнаган, өйгә кереп эч.
Әлмәндәр. Өйгә кереп эчәргә – беткән ди минем эшем. Мин бит сезнең кебек тик ятмыйм.
Өммия. Кем кушкан сиңа… Кирәкле эш эшләп йөрмисең, такта әрәм итеп кенә йөрисең.
Әлмәндәр. Телеңә салынма. Килен булсаң, телеңне тый!
Өммия. Җитәр, болай да кырык ел тел яшердем. Җүләр булганмын.
Әлмәндәр. Кырык ел сөйләмәгәнеңне ун елда чыгарып бетердең инде. Матри, килен!.. Мин кызсам…
Өммия. Кызсам, дигән була… Кызып нишләрсең… (Тәрәзәне ябып куя.)
Әлмәндәр. Уңмады, уңмады малай. Әрәм үтте гумере малайның. Шулай… Чурту-матыр, дөбер-шатыр, үтте китте яшь гумер, диген. (Верстак янына килә.)
Чынаяк күтәреп, өйдән Өммия чыга.
Өммия. Кая куйыйм? Бал белән эчәсеңме, әткәй, вәринҗә беләнме?
Әлмәндәр. Китер монда.
Өммия чынаякны верстак өстенә куя.
Бал тирләтә килен, шикәр чыгар.
Өммия кереп китә.
Акылына килгән. Пәриләрен качырып тормасаң, хәзер базыналар.
Өммия, шикәр чыгарып, верстак өстенә куя да кереп китә.
Әллә кая югалма, кычкырырлык булмасын! (Верстак өстенә утырып чәй эчә.) Юк инде, үзеңнең хәләл хатының булмаса, юк инде. Чурту-матыр, Йөзембикә ясаган чәйне эчеп җибәргәч, өчәр көн айный алмый йөри идем.
Шулчак койма өстендә Илсурның чуалган чәчле башы күренә.
Илсур. Бабай, нихәл!
Әлмәндәр. А-а-а… Илсур килгән. Төш әйдә минем янга, агай-эне ак мыек.
Илсур. Төшмим.
Әлмәндәр. Ник төшмисең?
Илсур. Ату, канфит бирәсең.
Әлмәндәр. Бирсә ни…
Илсур. Мин аны ашыйм да, тешем авырта.
Әлмәндәр. Кер, канфит бирмәм.
Илсур капкадан керә дә туп-туры верстак янына барып, верстак өстенә менеп кунаклый.
Йә, Илсур, агай-эне, күрешеп җибәрик. Шапылдатып күреш. (Кулын суза, Илсур аның кулына чәпелдәтеп суга.) Менә шулай. Инде, кил, борыныңны сөртеп куйыйк. (Күлмәк итәген әйләндереп, Илсурның борынын сөртә.) Менә шулай. Юкса маңкалы борын белән йөрү егетләргә килешми, кызлар сөймәс үзеңне.
Илсур. Мин аны сөртәм, ул тагын чыга.
Әлмәндәр. Йә, нинди яңа җырлар өйрәндең?
Илсур (кычкырып җырлап җибәрә).
Су буенда тал-тирәк,
Тал-тирәккә су кирәк;
Кыска буйлы егетләргә
Озын буйлы кыз кирәк.
Әлмәндәр. Шәп!
Илсур (тагын да кычкырыбрак).
Аклы күлмәкләр килешми
Кия белмәгәннәргә;
Сөягеңне әрәм итмә
Сөя белмәгәннәргә.
Әлмәндәр. Әйбәт! Тагын, тагын.
Илсур. Тагын әле өйрәнгәнем юк.
Әлмәндәр. Киләсе юлы күбрәк өйрәнеп кил, ярыймы?
Илсур. Ярый.
Әлмәндәр (тәрәзә янына барып). Килен! Әй, килен, сиңа әйтәм!
Өммия (тәрәзәне ачып). Нәрсә инде тагын?
Әлмәндәр. Кашык белән бал алып бир.
Өммия. Үләм, тирләтә, дидең бит әле генә.
Әлмәндәр. Үземә түгел.
Өммия (Илсурны күреп). Бетмәс монда алар. Бөтен авыл малае безнең