Wiersze wybrane. Duo Duo

czekają, aż ktoś je na nowo wystrzeli

      Kocham łączyć się z tobą w morskich głębinach, ty

      Jesteś moja, tylko moja, ja

      Nadal kocham tak mówić, śpiewać moją przysięgę

2001

      我梦着

      梦到我父亲，一片左手写字的云

      有药店玻璃的厚度

      他穿着一件蓝色的雨衣

      从一张老唱片的钢针转过的那条街上

      经过洗染店，棺材行

      距离我走向成长的那条街不远

      他蓝色的骨骼还在召唤一辆有轨电车

      我梦到每一个街口，都有一个父亲

      投入父亲堆中扭打的背影

      每一条街都在抵抗，每一个拐角

      都在作证：就在街心

      某一个父亲的舌头被拽出来

      像拽出一条自行车胎那样......

      我父亲死后的全部时间正全速经过那里

      我希望有谁终止这个梦

      希望有谁唤醒我

      但是没有，我继续梦着

      就像在一场死人做过的梦里

      梦着他们的人生

      一锹一锹的土铲进男子汉敞开的胸膛

      从他们身上，土地通过梦拥有新的疆界

      一片不再吃人的蝇

      从那边升起好一会儿了

      一望到鱼铺子里闲荡 的大秤

      他们就会一齐嚎啕大哭。。。。。。

      我接受了这个梦

      我梦到了我应当梦到的

      我梦到了梦的命令

      就像被梦劫持–

2001年

      Mam sen

      Śni mi się ojciec, chmura, pisząca lewą ręką

      Grubości szyby aptecznej

      Ubrany w niebieski płaszcz przeciwdeszczowy

      Ulicą obróconą z igły na starej gramofonowej płycie

      Przechodzi koło pralni, składu trumien

      Niedaleko ulicy, którą szedłem w dorosłość

      Jego niebieski szkielet wciąż macha na tramwaj

      Śni mi się każda ulica, na każdej jest jeden ojciec

      Rzucający się w tłum ojców, ich skotłowane sylwetki

      Każda ulica opiera się, każdy róg

      Jest świadkiem: na samym środku drogi

      Jednemu z ojców język wyciągnięto na zewnątrz

      Rozciągnięty jak dętka z koła od roweru

      Cały czas od śmierci ojca przemija tutaj z największą prędkością

      Chcę, by ktoś przerwał ten sen

      Chcę, żeby ktoś mnie obudził

      Ale nie ma nikogo, śnię dalej

      Tak, jakbym we śnie zmarłych

      Właśnie śnił o ich życiu

      Rzut za rzutem, błoto z łopaty trafia w rozwartą męską pierś

      A z ich ciał, poprzez sen, ziemia ma nowe granice

      Chmara much nie zjada już zmarłych

      I na długą chwilę wznosi się do góry

      Widząc wagę wystawioną w sklepie rybnym