Vorming van een oligarchische clan
De Rothschilds zijn de naam van een oligarchische familie (clan) waarvan de afkomst in Duitsland sinds 1500 kan worden gedocumenteerd. Sinds de 18e eeuw zijn hun leden vooral bekend geworden als bankiers. Zij behoorden tot de meest invloedrijke en belangrijke financiers van Europese staten in de 19e eeuw. Het voorouderlijke thuis van het bankwezen was M. A. Rothschild and Sons in Frankfurt; de familie blijft zich bezighouden met bankieren via verschillende opvolgerinstellingen, voornamelijk investeringsbankieren en vermogensbeheer.
Gedurende de langste perioden van de lange 19e eeuw, tussen 1815 en 1914, bezat de familie Rothschild de grootste bank ter wereld. Tegen 1860 was N. M. Rothschild & Sons georganiseerd als een groep bedrijven met vijf afzonderlijke vestigingen. De benaming Rothschild House, gebruikt door zowel familieleden als hun tijdgenoten in de 19e eeuw, geeft de nauwe band van de geschiedenis van het bedrijf met de familiegeschiedenis aan. De contracten van de ondernemingen, die voortdurend werden herzien en bijgewerkt, regelen dus de gezamenlijke activiteiten en de verdeling van de winst. De belangrijkste activiteit van het familiebankhuis in de 19e eeuw was de internationale obligatie-uitgifte. Dit werd aangevuld met de handel in edelmetalen, het accepteren en disconten van handelsrekeningen, valutatransacties en vermogensbeheer voor rijke particuliere klanten. Bovendien waren de Rothschilds een van de belangrijkste sponsors van de ontluikende spoorwegmaatschappijen.
De historicus Niall Ferguson noemde de opkomst van de Rothschild-familie een van de meest opmerkelijke voorbeelden van de sociale geschiedenis van de 19e eeuw.
Mayer Amschel Rothschild, een inwoner van de Frankfurt Judengasse, die wordt beschouwd als de stichter van de Rothschild-dynastie, was nog steeds verboden om grond te verwerven buiten het getto van Frankfurt. Zijn zonen behoorden daarentegen tot de rijkste Europeanen en werden in Oostenrijk en Engeland tot adel verheven.
Mayer Amschel Rothschild (Frankfurt am Main, 23 februari 1744-Frankfurt am Main, 19 September 1812) was de stichter van de Rothschild-dynastie. Zijn voorouders, volgens Isaac Elchanan, woonden in het getto van de stad Frankfurt, aan de Judengasse, uiterlijk in het midden van de 16e eeuw. De huizen aan de Judengasse waren niet gemarkeerd met huisnummers, maar met kleurrijke borden of speciale handelsmerken. Aangezien de familie meerdere generaties in het "huis met een rood bord" woonde, werd de naam "Rothschild" in de 17e eeuw vastgesteld. Dit veranderde ook niet toen zij in 1664 naar het "back house to the frying pan" verhuisden.
Mayer Amschels vader, Amschel Moses Rothschild, bezat een kleine goederen-en valutawinkel aan de Judengasse aan de Judengasse. De zoon studeerde eerst op een Joodse basisschool in Judengasse. Vermoedelijk met de bedoeling rabbijn te worden, ging hij daarna naar de Talmoedische School in Furth. Hij stopte met school in 1756 vanwege het vroegtijdige overlijden van zijn ouders. Hij werd naar Hannover gestuurd voor een aantal jaren, waar hij werkte voor het bedrijf van Wolf Jacob Oppenheim. Hij behoorde tot de uitgebreide familie Oppenheim, waarvan een van de familieleden in die tijd in Bonn woonde en een van de hovelingen van Clemens August van Beieren was. Hovelingen waren zelfstandige kooplieden die verschillende luxe goederen aan de adellijke Hoven leverden, financiële deals voor hen sloten of leningen aan hen verstrekten. Het werkterrein van de hovelingen, vaak Joden, omvatte ook de aankoop van antieke munten en andere verzamelobjecten voor de vorstelijke kluizen van zeldzame voorwerpen.
Terug in Frankfurt begon Mayer Amschel rond 1764, toen hij twintig jaar oud was, zijn eigen bedrijf in de Judengasse als handelaar in Munten en wissels. In Hannover ontmoette hij de muntenverzamelaar generaal von Estorff, en dankzij deze relatie kon Mayer Amschel Rothschild herhaaldelijk munten verkopen aan de munt van de erfelijke Prins en vervolgens keurvorst Willem van Hessen in Hanau. In 1769 verzocht Mayer Amschel om de titel van hoffactorist, die vervolgens werd verleend. Op 21 September 1769 kon hij een plaquette met het wapen van Hessen-Hanau en de inscriptie van M. A. Rothschild, leverancier van het Hof van Zijne Serene Hoogheid, erfelijke Prins Willem van Hessen, Graaf van Hanau, voor zijn winkel plaatsen. Hoewel deze naam niet met speciale rechten werd geassocieerd, was het een prestigieus mijlpaal voor klanten.
Op 29 augustus 1770 trouwde Mayer met Amschele Gutla Schnapper (geboren op 23 augustus 1753; overleden op 7 mei 1849), de 17-jarige dochter van Wolf Solomon Schnapper, een van de hovelingen van het vorstendom Saksen-Meiningen. Gatl Schnapper bracht een bruidsschat van 2.400 Gulden in het huwelijk door berekening, wat ruwweg overeenkwam met het jaarinkomen van haar man. Tussen 1771 en 1792 had het echtpaar in totaal twintig kinderen, waarvan vijf zonen en vijf dochters volwassen werden. Het groeiende inkomen stelde de familie, die ook groeide, in staat om in 1785 het huis zum Grunschild te kopen, een van de grootste huizen aan de Judengasse. Het werd het voorouderlijk huis van de Rothschild-dynastie.
De doorbraak in het bedrijfsleven vond echter plaats op een heel ander gebied. In 1789 behaalde Mayer Amschel Rothschild voor het eerst aanzienlijk succes in het bankwezen toen hij erin slaagde een deal te sluiten over kortingen op schuldbewijzen met Willem, die sinds 1785 in Kassel woonde als Landgraaf Willem IX van Hessen-Kassel.
Willem IX was een van de rijkste vorsten van het Heilige Roomse Rijk van de Duitse natie. De basis van dit Fortuin werd gelegd door zijn vader, Landgraaf Frederik II van Hessen-Kassel, door Hessische soldaten te verkopen aan de Engelse kroon, die ze gebruikte tegen Noord-Amerikanen die onafhankelijkheid zochten (zie ook: handel in soldaten onder Landgraaf Frederik II van Hessen-Kassel). In het begin groeiden de financiële transacties met de Landgraaf, maar langzaam. Pas na de deelname van de Rothschilds aan de verkoop van een contante lening aan de landgraven in 1800 begonnen de bankactiviteiten aanzienlijk uit te breiden. De benoeming van Mayer Amschel Rothschild in 1801 als hoffactor van Hessen-Kassel onderstreepte zijn groeiende belang voor de financiële activiteiten van Wilhelm. In 1804 kon hij voor het eerst zelfstandig staatsobligaties plaatsen en verkopen. Het was een band van de Deense staat, die Rothschild volledig kon overdragen aan Willem, die in 1803 keurvorst werd.
Karl Friedrich Buderus von Karlshausen, zijn belangrijkste financieel adviseur en vermogensbeheerder, speelde een cruciale rol in het groeiende succes van Mayer Amschel Rothschild in financiële transacties met Willem I. Hij had een nauwe relatie met deze Rothschild toen hij een hoffactorist was in Hanau. Beide mannen waren verenigd door het feit dat ze uit een bescheiden sociale positie kwamen. Hoe verder Buderus aan het Hof van Willem oprukte, hoe meer hij ervoor zorgde dat de beroemde bankiers van de keurvorst (bijvoorbeeld Bethmann) werden verdreven ten gunste van Rothschild.
Toen Kassel in 1806 door Franse troepen werd bezet en Willem I in ballingschap moest vluchten (eerst naar het Hertogdom Sleeswijk, toen een deel van Denemarken, toen naar Praag, toen een deel van het Oostenrijkse rijk), slaagde Buderus er met grote moeite in het grootste deel van het enorme monetaire fortuin van de keurvorst te redden van Franse inbreuk. Buderus, nu de belangrijkste financiële adviseur van de keurvorst, heeft sinds 1807 uitsluitend gebruik gemaakt van de diensten van Mayer Amschel Rothschild en zijn vijf zonen Amschel, Solomon, Nathan, Kalman en Jacob. Voordat het Franse leger in 1813 uit het Kiescollege werd verdreven, voerden ze de financiële transacties van Willem discreet en betrouwbaar uit in heel Europa.
De groeiende omvang, complexiteit en internationaliteit van zijn bedrijf bracht Mayer Amschel Rothschild in 1810 ertoe zijn bedrijf naar een bredere basis te brengen. In de nieuwe partnerschapsovereenkomst heeft hij zijn zonen als volwaardige zakenpartners in het bedrijf opgenomen. Hoewel zijn vader aan het roer van het bedrijf bleef staan, viel de last van het dagelijkse werk nu op de schouders van zijn zonen. Vanaf nu, als een zichtbaar teken van innovatie van buitenaf, droeg het bedrijf de aanduiding "Mayer Amschel Rothschild and Sons".
Nu kon Mayer Amschel meer voor iets anders zorgen: de emancipatie van de Frankfurter Joden. Herhaalde schriftelijke interventies in de zaken van de Groothertog van Frankfurt, Karl Theodor von Dahlberg, benoemd door Napoleon, leidden uiteindelijk tot de bekendmaking van het decreet van bevrijding op 7 februari 1811. De Joden die de Joden van Frankfurt verdedigden, werden dus wettelijk gelijkgesteld met andere burgers. Maar voordat het decreet rechtskracht kon krijgen, moest de Joodse gemeenschap aanzienlijke bedragen aan de stad Frankfurt betalen. Uiteindelijk, kort voor zijn dood op 16 September 1812, werd Mayer Amschel toch lid van het Kiescollege van Frankfurt.
In zijn testament besloot Mayer Amschel Rothschild het familiebedrijf als geheel te behouden. Hij stelde strikte regels voor het leiderschap van de laatste.:
Alle