Darwin'e göre evrimin itici güçleri kalıtsal değişkenlik ve doğal seçilimdir. Değişkenlik, organizmaların yapısında ve işlevlerinde yeni özelliklerin oluşumunun temelini oluşturur ve kalıtım bu işaretleri pekiştirir. Varoluş mücadelesinin bir sonucu olarak, en uygun bireylerin üremesine, yani yeni türlerin ortaya çıkmasıyla sonuçlanan doğal seleksiyona avantajlı bir hayatta kalma ve katılım vardır. Aynı zamanda organizmaların çevreye uyumunun göreceli olması da önemlidir. Darwin'den bağımsız olarak A. Wallace yakın sonuçlara ulaştı. Darwinizm propagandasına ve gelişimine T. Heksley (1860'da «Darwinizm» terimini önerdi), F. Müller ve E. Gökkel, A.O. ve V.O. Kovalevskiy, N. A. ve A. N. Severtsovy, I. I. Mechnikov, K.A, Timiryazev, I. I. Schmalhausen ve diğerleri tarafından 20-30'lu yıllarda önemli katkılar yapıldı. Bütünsel bir materyalist doktrin olarak, Darwinizm aslında biyolojide bir darbe yapmış, yaratılışçılık ve vitalizmin konumlarını zayıflatmış, 19. yüzyılın 2. yarısında doğal bilimler ve sosyal bilimler üzerinde, genel olarak kültür üzerinde büyük bir etkiye sahip olmuştur. Bununla birlikte, Darwin'in yaşamı boyunca bile, teorisinin geniş çapta kabul edilmesiyle birlikte, biyolojide, evrimdeki doğal seleksiyonun rolünü inkar eden veya keskin bir şekilde sınırlayan ve türleşmeye yol açan ana güçler olarak öne sürülen çeşitli antidarvinizm akımları ortaya çıkmıştır. diğer faktörler. Darwin'in evrimsel öğretisinin temel sorunları hakkındaki tartışmalar, modern bilimde de devam etmektedir, ancak Darwin'in teorisi daha fazla kanıtlansa da. Örneğin, arkeolojide, bilimde, toplumun tarihini, yaşamın maddi kalıntıları ve insanların faaliyetleri üzerine inceleyen – gerçek anıtlar. Arkeoloji, arkeolojik kazılar tarafından keşfedilen bazı antik nesneleri (aletler, gemiler, silahlar, mücevherler) ve tüm kompleksleri (yerleşimler, hazineler, mezarlar) araştırır; bu sayede tarihçiler, yazılı kaynaklar tarafından çok az ya da hiç aydınlatılmamış olan dönemlerin tarihini yeniden inşa ederler. antik insanın oluşum aşamaları da dahil olmak üzere.
Arkeolojik bulgulara dayanan eski hominidlerin araştırılmasının bazı aşamaları
Ağustos 1891. Java Adası (o zamanlar Hollanda Hindistan, şimdi Endonezya). Genç bir Hollandalı doktor olan Eugene Dubois, dağ nehrinin kıyısındaki volkanik tabakalarda, şempanzenin dişine benzeyen bir kök dişi ve biraz sonra garip bir kafatası kapağı buldu: alın çok eğimli, oldukça büyük bir beyin kutusu hacmi, büyük bir göz altı silindiri. Ertesi yıl, Dubois bir kişinin kalçasına benzeyen bir kalça buldu ve diş ilkiyle aynı, sadece çiğnenebilir bir diş buldu. Modern zamanlarda, Dubois'in o zaman bulduğu femur kemiğinin ve che-şalgam kutusunun aynı yaratığa ait olduğu zaten kanıtlanmıştı. Dahası, ilkel kafatasının ve kemiklerin nispeten ilerici gelişiminin birleşimi, fosil insanlarının karakteristik bir özelliğidir. Dubois tarafından yapılan bulgular, evrimsel teorinin destekçilerine görüşlerinin adaleti için güçlü kanıtlar sağlamıştır. Bilim adamlarının önünde 600 ila 700 bin yıl önce yaşayan maymunların kalıntıları vardı. Doğa, «sırlarından» birini yayınladı ve evrimsel öğretinin destekçilerinin teorik görüşlerinin doğruluğunu doğruladı.
Sonra başka bulgular da takip etti. Çin'de, Ejderha Dağları'nın geniş bir tepesinde, 1929 yılının Aralık ayında sözde sinantropun ilk örneği bulundu. Görünüşüyle kafatası, Dubois'in bulduğu pitekantropun kafatasına benziyordu, ancak biraz daha «medeni» görünse de. Bilim adamları ve sinantropların çalışma araçlarını keşfettiler: en eskilerden bazıları kaba işlenmiş, geniş, oval bir bıçağa sahip, kumtaşı, kuvars, kuvarsitten yapılmış; ve çok sayıda yarık ve kemikte kesici aletler olarak kullanıldılar. En başından beri, çoğu araştırmacı, sinantropların pitekantroplara benzediğine inanıyordu, her halükarda, onlara yakın bir yerde bir yerdeydiler. Şimdi tanınıyor: ikisi de pitekantroplardır. Java'da bulunanlar Javanese, Çin'de Pekinliler.
Almanya'daki Heidelberg kasabasının dışında, arkeologlar ilkel bir insanın çenesini buldular. Ve Heidelberg insanının dişleri, bir sinantroptan ve bir pitekantroptan daha çok insana benzese de, onu pitekantroplara ayırmak en doğru olanıdır.
Pitekantropların kalıntıları Avrasya, Afrika'da bulunur. Onlar hala çok ilkellerdi, bu insanlar. Ve modern insana yaklaşmak için birçok değişikliğe uğramaları bekleniyordu. Fakat onlar zaten maymunlardan, hatta en gelişmiş olanlardan bile farklıydı; Elleri boştu ve yerde doğru yürüdüler. Modern insanlar kadar doğrudan olmasa da, maymunlar kadar dört ayak üzerinde olmadan.
Geçen yüzyılın 20'li yıllarına gelindiğinde, bilim insanlarından hiç kimse, doğanın bu çarpıcı yaratığı – insanı yaratması için uzun zaman aldığından şüphe etmemişti. Belli bir zamana kadar oluşumunda, tamamen biyolojik faktörler belirleyici bir rol oynamıştır. Fakat bu, aletlerin bilinçli ve yaşam için gerekli olan uygulamasından, aletlerin üretilmesinden, hatta en ilkel olanlardan bile, maymun-iyi atamızı modern kültürün zirvelerine götüren temelde yeni bir yolun başlangıcıydı.
Bilim, en eski pitekantroplara ek olarak, dünyaya daha yakın zamanlarda sözde Neandertallerin yaşadığı zamanları bulmuştur. 1856 yılına kadar Almanya'da, Neandertal vadisi'nde, masif bir supra-göz silindiri ve düşük bir kranyal tonoz ve femurun üst kısmı olan bir kranyal kapak bulunmuştur. Bu bulgunun etrafında hemen tartışmalar patlak verdi. Ve bu kemiklerin bazı eski insan ırklarına ait olduğu görüşü çok doğru görünmüyordu. Ama sonra bilim adamları bundan emin oldular.
Avrasya ve Afrika'da Neandertallerin kalıntıları bulundu.
Tıknaz, sarkık, çok güçlü elleri ve kısa bacakları olan sözde »klasik" Neandertal ateş kullandı, aletlerin ve silahların fiyatını biliyordu, onları mükemmelleştirdi.
Yaklaşık 40-50 bin yıl önce, dünya, modern tipteki insanlar olan Cro-Magnonlar ve Grimaldyalılar tarafından iskan edildi. Maymun özellikleri ortadan kayboldu. Hayvan dünyasındaki en karmaşık ve en ince sinir sisteminin yaratılması sona erdi. Serebral korteksin çeşitli bölgeleri tek bir fonksiyonel sistemde birleşti. Cro-Magnonlar ve Grimaldyalıların insan düşüncesi türü ve buna göre insan konuşması vardı. Bu ilk modern insanların düz bacakları, oldukça dik bir omurgası, modern insanın yüzü vardı. Modernden ve beyinden neredeyse hiç farksızdı.
1924'te Güney Afrika'da bulunan Australopithecuslar, yaklaşık 5 milyon yıl önce evrimlerindeki ana kilometre taşını çoktan geçtiler: ayaklarında az ya da çok serbestçe hareket ettiler. Doğru, Australopithecuslar doğrudan atalarımız değildi. Şimdi, en ilerici olanın, bir buçuk milyon yıl önce modern Tanzanya'da (Doğu Afrika) yaşayan sözde zinjanthrope olduğu birkaç Australopithecus türü bilinmektedir. Ve orada 1960'da, zinjanthrop'tan 250-300 bin yıl önce yaşamış ve bu nedenle presinganthropus olarak adlandırılan yaratığın ilk kafatası bulundu. Bu yaratık, çoğu bilim insanına göre, zaten bir insandı!
Oldovai Gorge Kuzey Tanzanya'da yer almaktadır. Volkanik kül ve tuffs tabakaları olan güçlü tortu kalınlığı, çıkmak için alışılmadık derecede uygundur. Kırk yıldan fazla bir süre önce buraya ilkel bir adamın izini bulmak için genç bir bilim adamı olan Louis Leekey geldi. O ve karısı Mary, tüm keşif gezisidir. Leekie, bir zamanlar mevcut Oldovay Boğazı'nın yerini işgal eden gölün hayvanları ve dolayısıyla onları avlayan insanları çekmesi gerektiğinden emindi. Nitekim, yakında hayvanların ve Australopithecusların kemiklerinin bulunduğu avlanma yerlerinin kalıntılarını bulmaya başladı.
Ancak en ilginç keşif, geçidin alt katmanlarında bir bilim insanını bekliyordu. Bu 1960'ın keşfi, presinganthrope. 122-140 santimetre boyunda, pitekantroptan en az otuz santimetre daha az olan ve beyin hacminde bir buçuk kat daha küçük olan küçük, iki ayaklı bir yaratık, ancak yapısı içinde insana, hem Cava hem de Pekin'deki pitekantroplardan daha yakın bir eli olan küçük bir yaratıktır. Bilim insanı, bu yaratığın ardındaki dünyayı hemen insan olarak adlandırılma hakkını tanımadı.
Alet yaratma yeteneği, en ilkel insan grubunu bile maymun sürüsünden ayırır. Presinganthrop'un silahlara sahip olduğunu kanıtlamak,