I.
7’Lİ DÜZ MÂNİLER
BAŞMÂNİ
Ay doğar aydın aydın
Beni akşam bulaydın
A benim ala gözlüm
Bizim için yol aydın.
Kargalar alaylandı
Sahanlar kalaylandı
A benim nazlı yârim
Evlenmek kolaylandı.
Ayağında kundura
Yâr gelir dura dura
A benim nazlı yârim
Geçerken bize uğra.
Bağa girdim üzüme
Yâr göründü gözüme
A benim nazlı yârim
Gücendin mi sözüme?
Elif üstü mim’im var
Mim’in üstü nun’um var
A benim nazlı yârim
Senden başka kimim var?
Ağaçlar gelin oldu
Her taraf gülle doldu
A benim ömrüm varı
Nedendir benzin soldu?
Duman dağdan yukarı
Kılavuzdur kılavuz
A kız alırlar seni
Anan kalır yalınız.
Bardak bardak üstüne
Çıkma çardak üstüne
A kız deli mi oldun,
Varma ortak üstüne.
Dam üstünde ip durur
Belini burup durur
A kız seni alacam
Allah da bilip durur.
Yıldız yandı, ay yandı
Köşk yandı, saray yandı
A kız senin yüzünden
Altmış pare köy yandı.
Yeşil kamyon doluyor
Ablam gelin oluyor
Ablam gelin olunca
Sıra bana geliyor.
Uzun yollar uzasın
Koyunlar kuzulasın
Acele etme yârim
Altınlar ucuzlasın.
İllerim ayan beyan
Yollandım köye yayan
Acele etme yârim
Bizim için var meydan.
Yük üstünde üzüm var
Üzüm sende gözüm var
Acep anam der mi ki
Gurbet elde kızım var?
Yavrum da yorulur mu
Çavuşu darılır mı
Acep benim kollarım
Yavruma sarılır mı?
İncili fesli yârim
Bülbül kafesli yârim
Acep benim olur mu
Padişah nesli yârim.
Arpa ektim güz iken
Toprağı kar buz iken
Acep derdim var mıydı
Yâr oğlan ben kız iken?
Yeldir nefesi gelmez
Kimi kimsesi gelmez
Acep Ferhat öldü mü
Külüngün sesi gelmez?
Mor entarin arkanda
İki elim yakanda
Acep iflah olur mu
Beni böyle yakan da?
Denizin ortasında
Bacaya bak bacaya
Acep kızlar der m’ola
Biz de varsak kocaya.
Dişleri var kar gibi
Dudakları nar gibi
Acep kimin yâri var
Gönlümdeki yâr gibi.
Sarı kavun dilimi
Yitirdim bülbülümü
Acep o gün olur mu
Bulam nazlı gülümü.
Elim ince daldadır
Gözüm ırak yoldadır
Acep yârim der m’ola
Sevdiğim ne hâldedir.
Susam üstünde susam
Susamın boyu kısa
Acep yârim gelir mi
Bu manileri duysa?
Yamaçtaki yeşillik
Ekin mi ki, sel mi ki
Acep yârin sevdiği
Benden de güzel mi ki?
Tepside argun idim
Gelmedim yorgun idim
Aceplenmen a dostlar
Ben ona vurgun idim.
Mor dağlar mavi deniz
Sarardı soldu beniz
Acırdınız hâlime
Çektiğim bileydiniz.
Pencereden kuş uçtu
Yandı yürek tutuştu
Acıyın kızlar bana
Sakalıma kır düştü.
Bahçede darım kaldı
Ayva da narım kaldı
Aç bahçeci bahçeyi
İçinde yârim kaldı.
Taştan atladım göle
Durmuşum gurbet ele
Aç beyaz kollarını
Boğazıma düğmele.
Beni sen alamazsın
Arasan bulamazsın
Açıl desem açılır
Sol desem solamazsın.
Entarisi dar gibi
Yanakları kar gibi
Açılıp örtülüyor
Bana gönlü var gibi.
Yol üzeri gidersin
Kötü sözü n’idersin
Açılmadık gülleri
Kim(e)emanet edersin.
Şu dağın etekleri
Otluyor inekleri
Açılmış yumulmuyor
Muhabbet çiçekleri.
Bahçelerde gül titrer
Dalında bülbül titrer
Açma güzel gerdanın
Göz görür gönül titrer.
Pencerede