ФАХРИЁНА
Тошкент – она шаҳрим, Ўрдам, Себзорим,
Бўстонлиқдан отар саҳарларим бор.
Бекобод, Бўка, Пискент, Янгибозорим,
Чирчиқ, Келес деган шаҳарларим бор.
Яёв кездим Зангиота-ю Дўрмонда,
Ҳамдард топдим Қибрайда, Байтқўрғонда.
Ғазалкент, Олмалиқ, Оҳангаронда,
Паркентда ҳам дўсту дигарларим бор.
Минг шукурким, мени этиб қўймас хор
Юлдуз, Қўрғон деган гузарларим бор.
Дам уролмас Зангор тепамга ағёр,
Шарт бўлса, ёв уйин бузарларим бор.
Мен ҳам уларнинг ҳар корига шайман,
То тирик эканман, алқаб яшайман.
Қўрғонча, Мўлкент, Гул, Қизона, Найман,
Қўй сўйиб, дастурхон тузарларим бор.
Жигарларим бошга кўтарар албат,
Сув десам, тўрт синглим тутади шарбат.
Учта укам бордир алпомишкелбат,
Ушлаган жойини узарларим бор.
Фарзандларим бири биридан ширин,
Дилнозам сақлайди онасин сирин.
Озодбек, Улуғбек ва Баҳодирим,
Ҳайт! десам ҳаммадан ўзарларим бор.
Қуйи Чирчиқ, юртим, қаддингни тут ғоз,
Парвозларга чоғлан, қанотингни ёз.
Оққўрғон, Тўйтепа, Янгийўл, Чиноз,
Менга мадад қўлин чўзарларим бор.
Ғалат феълим бордир далли, мастона,
Гоҳ ўзим чироқман, ўзим парвона.
Фароғат истасам гоҳи, пинҳона
Қош қоқиб, ошини сузарларим бор.
Бир ғунча очилар, бир япроқ сўлар,
Яҳё, пошшо дилинг ғурурга тўлар.
Шукурким, бағрига йиқилса бўлар
“Оқчангал” ва “Қорамозор”ларим бор!!!
ЎЗБЕК
Сиёсатга унча ҳуши йўқ,
Қора қозон қайнаб турса бас.
Қаноати ила қорни тўқ,
Майиз, туршак чайнаб юрса бас.
Уч йилини ўйлар ўйласа,
Қўра-қўра қўйлар қилса бас.
Қиз узатса, ўғил уйласа,
Гумбурлатиб тўйлар қилса бас.
Юриб турса басдир бозори,
Ғўр фикрлар суриб ўтирмас.
Қўшнисидан бир ғишт юқори
Уй қурмаса, қуриб ўтирмас.
Сув босса, ўт олса-да очун,
Ибодатда қойим туради.
Ҳажга борар отаси учун,
Ўзи учун дўкон қуради.
Ҳақ йўлинда лозим бўлса гар,
Тиззасини яра қилади.
Тегиб қолса остига эгар,
Гирдини панжара қилади.
Меҳмон учун тиккайдир бошин,
Отасидан улуғ кўради.
Олдирса-да оғзидан ошин,
Кеккайганча илик сўради.
Ҳар ҳайитда ҳолва, хўрозқанд
Улашаркан, боши осмонда.
Чойхонада еб қолмагай панд,
Чўғ кўриниб турса ҳамёнда.
Боболарин шуҳрати ила
Ғурурланиб қўяди баъзан.
Гоҳ ичида кечар зилзила,
Ўзин тиғсиз сўяди баъзан.
Момолари нақ Ўзбекойим,
Қудаларга сир бой бермагай.
Келинлари майин, мулойим,
Ширин сўзсиз бир чой бермагай.
Айвонида сайрар бедана,
Паловни ҳам “сайратар” лекин.
Сумалаклар қилиб ҳалфана,
Гоҳ сотади, гоҳ тортар текин.
Қўшиқларнинг ичида кўпроқ
Яллаларни яхши кўрадир.
Гоҳ уюшар, гоҳ яшар тарқоқ,
Ўзи бекдир, ўзи тўрадир.
Уйғур, қозоқ,
Турк, бошқирд, татар…
Қондошларин эъзоз қилади.
Туркистонни ота юрт атар,
Хуросонни ватан билади.
Улуғларин этса жамулжам,
Бир китобга сиғмагай исми.
Мен қаламга олганларим ҳам
Фазилатин фақат бир қисми.
Қай хислати тилга олинмай
Қолиб кетса, чекмангиз озор.
Қофиялар ахтариб тинмай,
Топганим шу:
Борига бозор!
Тамом.
Бўлак иложим йўқдир,
Рози бўлсин оқилу