randa Ĉin-Tibetana aŭ Ĉin-Tibetana familio de popoloj. La najbaroj de la antikvaj Turkoj, Mongoloj kaj Tungus-Manĉuoj en Centra kaj Orienta Azio estis la prapatroj de la popoloj de La Ĉin-Tibetana familio, kiuj origine vivis plej verŝajne en Okcidenta kaj Centra Ĉinio ĝis La Kvinling-Montoj en la sudo. Ekde LA III jarmilo A.k., diversaj triboj de ĉi tiu familio komencis ekloĝi sude kaj iom post iom regis La teritorion De Tibeto, Suda Ĉinio kaj partoj de Hindoĉinio. Pli sude, Aŭstroaziaj kaj Aŭstroneziaj triboj vivis. La unua origine okupis, probable, la sudokcidenton De Ĉinio kaj la ekstrema nordo De Hindoĉinio, kaj ĉi-lasta vivis oriente, proksime al La bordoj de La Pacifika Oceano: antikvaj Ĉinaj fontoj inkludis ilin en la kunmetaĵo de La jue-triboj, vaste ekloĝis en la sudo De Orienta Azio. Jam EN LA DUA jarmilo A.k., La Aŭstro-Azianoj disvastiĝis tra Hindoĉinio kaj atingis Orientan Hindion, kie ili estigis La Mundajn popolojn, kaj La Aŭstronezianoj, kiuj estis bonegaj maristoj, ekloĝis Tajvanon, Filipiniojn kaj La Tutan Indonezion, kie ili asimilis pli malnovajn tribojn, eble proksime Al La Papuanoj. De Indonezio reen en la i jarmilo A .K. Madagaskaro estis ŝajne loĝata. Samtempe, La Aŭstronezia setlejo komenciĝis sur sennombraj insuloj De Oceanio. Individuaj grupoj de tiuj kuraĝaj navigistoj eble atingis La marbordojn de Ameriko. Ĉin-Tibetanaj popoloj estas popoloj unuiĝintaj per la parenceco de la lingvoj, kiuj konsistigas La Ĉin—Tibetanan familion, aŭ, kiel oni nomis ĝin pli frue, La Tibeto-Ĉinan. Ĉin-Tibetanaj popoloj vivas ĉefe sur La teritorio De Ĉinio, kie ili konsistigas la plimulton de la loĝantaro. La nomo mem reflektas ilian lokon: Ĉinio (Sina – de la latina nomo De Ĉinio) kaj Tibeto (Tibeto estas parto de La Ĉina Popola Respubliko). La Ĉin-Tibetanaj popoloj inkluzivas la plimulton de La Loĝantaro De Butano (ĉefe Bhotia, la oficiala lingvo estas Bhotia aŭ Dzong-ke, proksime al Tibeta), Birmo kaj Singapuro (La loĝantaro estas ĉefe Ĉina: 3/4 De la loĝantaro, same kiel Malajoj, enmigrintoj El Barato, Pakistano, Bangladeŝo, Eŭropanoj). Signifaj grupoj de Ĉin-Tibetanaj popoloj ankaŭ loĝas En Tajlando, Vjetnamio, Laoso, Nepalo (la plimulto de la loĝantaro de la lando estas Gurkhas, kies lingvo Nepala aŭ gurkhali apartenas al la Nova Hinda grupo de Hindoeŭropaj lingvoj. Tamen, signifa parto de la loĝantaro estas etnoj parolantaj la lingvon de La Tibeto—Birma grupo: Bhotija, Gurung, Magar, Neŭaroj), Hindio, ktp.
Moderna klasifiko:
Ĉin-Tibetanaj aŭ Ĉin-Tibetanaj popoloj:
1. La tibeto-Birmaj popoloj:
Angamo
Apatani
Aĥanoj
Bhotio
Gurungoj
Dino, mi ne scias.
Dulunoj
Kaj
Karenni, mi ne scias.
Karen, mi ne scias.
Kaĉinoj
Lahuo
La Vulpo
Lobo
Magaroj
Manipuro
Monpo
Birmo (Birmo)
Nagao
Nasio
Nevartio
Padaung
Pumo
Tamangio
Tibetanoj
Tripuro
Tujio
Fulao
Mielo
Ĉiang
Ŝerpoj
2. Bai (baizi, baini)
3. Ĉinaj popoloj:
Dunganoj
Han Ĉina (Ĉina)
Ho, mi ne scias.
Huizuo
Bai ("blankaj homoj"; antaŭ 1956, La Ĉina nomo estis Minjia; en la lisu – lingvo – lemo, en la nakhi-lingvo-nama) estas popolo en sudokcidenta Ĉinio. La plej multaj el ili loĝas en La Aŭtonoma Regiono Dali, en la najbaraj distriktoj De La Provinco Junan, same kiel En Siĉuano, Hunan kaj Guizhou de ĈINIO. Ili estas inter la 56 oficiale agnoskitaj naciecoj De Ĉinio. La Bai-lingvo estas supozeble unu el la Fruaj apartigitaj Ĉinaj lingvoj, laŭ iuj esploristoj, rilatas al La Tibeto-Birmaj lingvoj. En la 1950-aj jaroj, skribsistemo bazita sur latina grafiko estis kreita. Ankaŭ la ĉina estas vaste parolata.
