katalekte
Breyten Breytenbach
Human & Rousseau
Die uitleg van gedigte en afbeeldings in hierdie digitale uitgawe van Katalekte verskil van dié van die gedrukte uitgawe, afhangende van die instellings op u leestoestel. Die uitleg vertoon optimaal indien die standaardinstelling op u leestoestel gebruik word. Lesers kan egter eksperimenteer met die instellings op hul leestoestel vir verskillende perspektiewe op die gedigte.
ANDER DIGBUNDELS DEUR BREYTEN BREYTENBACH:
Die ysterkoei moet sweet (1964)
Die huis van die dowe (1967)
Kouevuur (1969)
Lotus (1970)
Oorblyfsels (1970)
Skryt (1972)
Met ander woorde (1973)
Voetskrif (1976)
Eklips (1983)
‘Yk’ (1983)
Buffalo Bill (1984)
Lewendood (1985)
Soos die so (1990)
Nege landskappe van ons tye bemaak aan ’n beminde (1993)
Papierblom (onder Jan Afrika) (1998)
Oorblyfsels: ’n Roudig (onder Jan Blom) (1998)
Die windvanger (2007)
Oorblyfsel / Voice over (2009)
Die beginsel van stof (2011)
VERSAMELBUNDELS:
Ysterkoei-blues – ’n Versamelbundel: 1964-1975 (2001)
Die ongedanste dans: Gevangenisgedigte 1976-1983 (2005)
pour Hoàng Liên, pour Daphnée Zewditu
“treat yourself entirely to what good things there are”
– Semonides van Amorgos, 650 vC
“die lyksang van onthou”
– Ka’afir
“On écrit pour crever, camarades!”
– Louis Calaferte, Carnets XIII, 1991
“We lived a lot and we saw a lot –
And he who lives sees wonders.”
– Naghieb Mafoez, “Old Age” uit al-Aghani
Conferring with myself
My stranger disappeared
Though first upon a berry fat
Miraculously fared
How paltry looked my cares
My practise how absurd
Superfluous my whole career
Beside this travelling Bird
– Emily Dickinson
nuwe vluggedigte
17/7/2010-30/4/2012
“This is the poor side of silence”
– Leonard Cohen
“die mens is lankal enkel droom
lewenslotlik van die lewensmelk
geskei soos room:
te veel vet in jou lyf maak jou dood
en dan lewe jy nog net in jou slaap”
– Bian Tong
voorbereiding
nou, voordat ons op reis vertrek
sit ons voor die huis terwyl die son
in ’n vloed van verderf sterf
en ween bitterlik soos klippe
sonder kerm- of snikgeluide
in die neus en die keel
want ons moet sterk wees
want ons weet nie watter een
nie weer terug gaan keer
dalk verdrietig wakker gaan word
in ’n streek van gewonde wit voëls
of waar die sneeu vir ewig skitter
of miskien beland aan die oewer
van ’n dynserige rivier
met ’n eerste vuur in die bome
van waar die gids met die mus
ons een vir een in die bark oor sal neem
na die grot van die gesalfde likkewaan
se-suur
sesuur en die lig ontvou
’n vlag van stil geboorte oor die stad
ou vuur gaan teen die voormure
van gragtehuise tintel
kanale die beweging van weerspieëling kry
afwysende gesigte van wolke
met die vergete van laas nag se liefde
later ’n roering van blare
’n bootjie wat die vel dromende water
oopvlek tot stilte se rilling
by die onthou van laas nag se liefde
’n hond dalk ’n stem
’n sug wat deur die strate slaak:
snit in die vers en ’n verruklike verdriet
die ontrukking van vertrek:
so is die hart se somer
die besoek
in hierdie stad is daar ’n gragtehuis
met ruim rame wat die rimpelende lig
binnelaat in ’n sagte gloed vloeiende
oor skilderye teen die mure
en soms reën dit teen die ruite
in hierdie huis
(ek sal dit nie besoek nie)
is ’n geteëlde kombuis
in die grondverdieping waar die trap ophou
met koffie in ’n blou kan
en twee ou katte op die vensterbank
om met skreefogies die voëls in die magnoliaboom
so glad van die reën
in die lang oorgroeide binnetuin
in die visier te hou
want blomme bloei pers in die lente
die vrou met die donker kyk
wat die koffie uit die blou kan geskink het
is hier oorlede met blomme om haar bed
op die laaste vloer in ’n dakvertrek vol boeke
lê ’n man op sterwe met ’n bril oor sy oë
en klop verleë die vis van ’n maer en bleek hand
oor sy bors wat purper ’n sagte magnolia is
en soms reën dit teen die ruite
en miskien het die katte die molvoël van sy tong verorber
in die stad in hierdie huis is ’n