Пра Іню і Яня. Таццяна Тамілава

-7

      Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

      Пра Іню і Яня

      Разам жывуць Іня і Яня.

      Хто аб'яднае іх – гэта прызванне!

      Так і шаруюць, так і скрыгочуць,

      Іню і Яня з'яднаць не захочуць.

      Жыў-быў сучасны такі чалавек,

      Звалі дзівосным суседзі спрадвек.

      Насіў капялюш і шыкоўныя боты,

      Але не ахвочы ён быў да работы.

      Справы па дому жонка вяла,

      На працу хадзіла, карміла вала,

      Клопаты мела пра ўсю гаспадарку,

      Часам зрывалася з мужам на сварку.

      Ён жа любіў падарожжы ў свеце:

      Усюды палётаў на нашай планеце.

      Машыны, футбол і рыбалка з суседам…

      Яна завіхалася зноўку з абедам.

      Толькі яна пачынае збірацца —

      Муж пачынае ўвесь нервавацца.

      Сукенка не тая, фрызура не так…

      У шафе ствараецца зноў кавардак.

      Дзе бранзалеты? Дзе ўпрыгожкі?

      Дзе завушніцы ды абярожкі?

      Дзе мае туфлі на стройныя ножкі?

      Субота прыходзіць – Яня знікае:

      Шрубы свае ў гаражы састаўляе,

      Наводзіць парадак у розных цвіках —

      Бляшанкі стаяць у шафных кутах.

      Каб той парадак дадаць у шкарпэткі!

      Ці памяняць іх у доме на кветкі.

      Кожную раніцу цяжка ўставаць,

      Амаль кожны вечар ў фатэлі паспаць,

      Зладзіць сустрэчу ці ў лазню схадзіць,

      Калі-нікалі і сабе дагадзіць.

      Разам жывуць Іня і Яня.

      Хто аб'яднае іх – гэта прызванне!

      Штосьці ад іх існуе ў мяне,

      Ці пазнаеце іх у сабе?

      Зычу цярпення і раўнавагі,

      Яшчэ дадамо і ўзаемапавагі,

      Каб аб'ядналі чорнае з белым,